Nadat iedereen binnen begon te stromen bleef mijn aandacht maar gaan naar die ene mevrouw. Ze had iets. Wat het was wist ik niet, daar zou ik later pas achter komen. Iedereen had koffie en thee en ze namen rustig plaats aan de tafels. Ik besloot een voorstelrondje te doen, altijd leuk en ik was ook wel benieuwd naar het verhaal van die mevrouw. Ik vroeg de deelnemers hun naam en waarom ze hier vanavond waren. “Mocht je niets willen vertellen, is dat ook oké, dan schuif je de beurt gewoon door” zei ik nog (wetende dat niet iedereen iets wil vertellen).
Iedereen stelde zich voor en mijn nieuwsgierigheid bleef maar naar die ene mevrouw gaan, totdat zij de beurt kreeg en kortaf zei: “ik ben Edith (zo noem ik haar maar even) en ik ben hier alleen uit nieuwsgierigheid”, en meteen schoof ze de beurt door. Dit wekte bij mij alleen maar meer nieuwsgierigheid op. Ook voelde ik wel degelijk verzet (nu al ja), ik vulde het in hoor, want ik meende te denken wat haar onverschillige houding kon betekenen. Ik zei nog in mezelf: “Rian, stop it….”.
.
Wat een onzin
Afijn….ik begon dus met wat dingetjes te vertellen over mezelf, over de methode, het boek en wat ervaringen van eerdere deelnemers en klanten. De deelnemers zaten geïnteresseerd te luisteren, er was veel geknik en gelach, iedereen herkende zich wel ergens in. Maar die ene mevrouw bleef onderuit gezakt zitten en zat zo nu en dan wat hard te zuchten. Sommige deelnemers deelden hun ervaring en toen uit het niets zei die mevrouw: “weet je….ik vind het allemaal maar onzin, ik sta hier helemaal zo niet in”. Iedereen schrok (ik ook) en het werd muisstil. Ik vroeg wat ze allemaal onzin vond. Waarop ze zei: “nou, eigenlijk alles”.
.
En nu?
Nu heb ik geleerd als iemand alles onzin vindt wat je vertelt, dat het geen nut heeft om het nog een keer te vertellen (want ja, het blijft dezelfde inhoud), dus ik vroeg: “En nu, wat wil je dan nu?” De beste mevrouw zei: “Ik ben nu eigenlijk gewoon van plan om op te stappen”. Waarop ik tegen haar zei dat ze dat gewoon kon doen. “Je bent hier uit vrije wil gekomen en je mag ook weer gaan uit vrije wil, dat is allemaal prima. Je bent volwassen en zit hier niet omdat het moet, het is geen school”. Dat nam de mevrouw letterlijk, ze pakte haar tas en stond op. Iedereen was verbaasd. Stiekem had ik wel bewondering voor deze mevrouw, want ja…ik denk dat we allemaal ooit in een situatie hebben gezeten waar we eigenlijk van weg wilde maar het niet deden (of doen) omdat we dat zo geleerd hebben. Uit respect voor de ander ofzo.
.
Ze kon niet weg
In een fractie van een seconde besefte ik dat die mevrouw helemaal niet weg kon, de deur was namelijk nog op slot, dus ik besloot naar beneden te lopen. Daar tref ik op de trap een klein hoopje mens. Ze kijkt me met natte ogen aan en zegt: “mijn jas hangt nog boven”. Ik zei dat ik die wel even zou pakken. Maar nee, dat wilde ze zelf. Samen lopen we weer de ruimte in en alle ogen zijn op haar gericht. Ze pakt haar jas en zegt tegen de groep: “ik had net voor de zoveelste keer weer ruzie met mijn dochter, dus mijn hoofd staat er nu niet naar”. Ik zie tranen in haar ogen. Ik merk dat het mij (en ook de anderen) raakt.
.
En toen?
Ik voelde weer een opening, pak een glaasje water voor haar en de doos tissues. Ik vroeg haar hoe de relatie met haar dochter is, wat ze doet en sinds wanneer (dat laatste is trouwens heel interessant). Moeder ging even half op het puntje van haar stoel zitten, zodat ze elk moment kon opstaan en begint te vertellen.
“Nou…het speelt eigenlijk al vanaf haar 6e. Ze was altijd zo lief en schattig maar toen ze naar groep 3 moest veranderde ze als een blad aan de boom. Ik heb altijd gedacht dat het kwam door die grote overgang van groep 2 naar groep 3, maar zo extreem vond ik toch wel raar. Ze ging zich verzetten tegen school, tegen de leraar en tegen mij. Dat lieve kleine meisje wie ze ooit was, was ver te zoeken.
Ze had trouwens ook wel een vervelende meester hoor, maar ja, om hem nu de schuld in de schoenen te schuiven vond ik ook niet kunnen. En nu, ja, ze is 16 dus de puberteit speelt denk ik een rol. Maar het lijkt alsof het alleen maar erger wordt en ik er geen grip meer op krijg. Het contact is trouwens echt heel stroef, ze vertelt niets, verzwijgt dingen, verzet zich tegen alles wat ik doe of zeg en niets is goed. Ze duwt me weg, ze kleineert me, is respectloos en ik weet het echt niet meer”.
.
Ongeheeld verdriet
Moeder is in tranen. Het mag er allemaal zijn en ik gun deze mevrouw haar momentje. Nadat de tranen gevloeid zijn vraag ik aan moeder wat dat dan was met die leraar in groep 3, was het ook echt een vervelende man?
Moeder zegt: “ja, ik moest hem ook niet hoor, echt zo’n gladjanus die ik niet vertrouwde. Alleen kon mijn dochter altijd zo overdrijven, elke dag zo’n dramaqueen als ze weer naar school moest”.
Ik besef dat de tijd er vaak niet is om bij een lezing of kennismaking dieper in het probleem te duiken, maar ik schatte zo in dat dit wel eens heel waardevol kon zijn.
.
We doken verder en wat bleek?
Ik zei: “deed die leraar jou of je dochter aan iemand herinneren?” Ik zie moeder duidelijk verschieten en ze zegt: “Ja…dat deed ie ja. Hij deed me herinneren aan mijn neef”. Het roept wederom mijn nieuwsgierigheid op en ik vraag: “zou het kunnen zijn dat je dochter jou iets wilde vertellen over het gedrag van je neef?
.
Toen moeder 6 jaar was is zij seksueel misbruikt door haar 16 jarige neef. Het verzet wat moeder en dochter hadden ten opzichte van die leraar, was duidelijk het verzet wat moeder had ten opzichte van haar neef. Toen ik aan moeder vroeg hoe haar ouders hiermee waren omgegaan in de jaren ’70 gaf ze aan dat haar ouders haar reactie als klein kind overdreven vonden en twijfelde aan haar verhaal. Als 6 jarig kind is moeder zich zo gaan verzetten tegen haar ouders (begrijpelijk natuurlijk). Moeder kon als 6 jarig kind niet anders dan de situatie accepteren zoals deze was (met alle gevolgen van dien).
.
Wat haar dochter al die tijd heeft laten zien is letterlijk het gedrag van de moeder geweest toen zij 6 jaar was.Het verzet tegen de leraar was het verzet wat moeder voelde tegen haar (toen 16 jarige) neef. Moeder kon als 6 jarig kind niet weg uit die situatie. Het verzet tegen school was het verzet van de 6 jarige moeder die zich ging verzetten wat zij moest leren (zij moest hiermee leren omgaan) en het verzet tegen volwassenen. Dat moeder haar dochter in groep 3 maar een dramaqueen vond, dat was in feite de reactie die zij zelf als kind ooit had gekregen. Dat de inmiddels 16 jarige dochter stroef omgaat met moeder is een kopie van de relatie die deze moeder met haar eigen moeder had. Dat dochter niets vertelt is wederom een kopie van haarzelf, hoe moeder ooit (en nog) was.
.
Moeder draagt deze emoties al meer dan 42 jaar bij zich, het heeft er nooit mogen zijn, laat staan ontladen. Ze is in een overlevingsstand gekomen en heeft iedereen weggeduwd die ook maar enigszins dit nare gevoel bij haar omhoog haalde. Totdat zij zelf moeder werd en dochter niet anders kon.
.
Het was klaar
Moeder is perplex (en eigenlijk heel de groep). Zo had moeder het nog nooit bekeken en had nu zelfs medelijden met haar dochter, die deze zware taak had om haar dit duidelijk te maken. Toen dit kwartje viel en moeder nog half op de stoel zat met haar tas op schoot, piepte haar telefoon. Dochter app’te. “Mam, sorry van net. Hoe laat ben je thuis? xx”
Zo snel kan het dus gaan. Als je als ouder zijnde de boodschap hebt begrepen, dan is het klaar. Dan voelt je kind dat jij jouw stukje weer oppakt, zodat zij het niet meer hoeft te doen. Moeder hoefde nu niet eens meer te weten hoe die onzichtbare lijntjes tussen ouder en kind werken, ze heeft het nu zelf ondervonden. Zo bijzonder dit.
.
Ps: Ik heb van deze lieve mevrouw toestemming gekregen om dit heftige verhaal te delen. Zodat ook jij ooit met andere ogen naar het gedrag van je kind kunt gaan kijken. Het verhaal van deze mevrouw had in één klap alles uitgelegd wat ik eigenlijk had willen zeggen.
.
Waar volwassenen woorden gebruiken in de opvoeding, daar gebruikt het kind zijn gedrag, spel en ontwikkeling om dingen duidelijk maken. Het gedrag van kinderen is altijd logisch!
.
.
Stoei jij ook ooit met jouw kind, heb je al van alles geprobeerd en ben je ten einde raad? Neem dan gerust vrijblijvend contact met me op om de mogelijkheden te bespreken. Het is een heel interessant proces en in dat proces wil ik er graag voor je zijn.
.
Wil jij ook anders leren kijken naar je kind? Heb je ook het idee dat al die pedagogische tips en goedbedoelde adviezen niet (meer) werken of de kern niet raken?
Doe dan mee met mijn online training ‘Anders Leren Kijken naar je Kind’ of ‘Stop met opvoeden’.
.
ZOMERACTIE – Online Trainingen tijdelijk met 50% korting.
.
Klik hier om te lezen wat de deelnemers van deze training zeggen…
.
.
.
- Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
.
Is dit blog interessant voor andere mensen in je netwerk? Voel je vooral vrij om het te delen.
.