Herkennen versus erkennen
Bij herkennen neem je iets waar wat je eerder hebt ervaren of je ziet iets wat je ooit eerder hebt gezien. Wat wil ik hier nu mee zeggen?
Als je geraakt wordt door bepaald gedrag van je kind (je herkent het / je ziet het), dan kun je dit alleen maar herkennen als je dit ooit eerder hebt ervaren of gezien. Je kunt dus niets herkennen in een ander wat je niet herkent bij jezelf.
Een voorbeeld:
Jouw kind stoeit met enorme woedeaanvallen. Je herkent dit bij je kind, anders zie je het niet. Boosheid of woede huist dan ook in jou. Vaak totaal onbewust. Ergens heb je een vorm van boosheid onderdrukt of weggedrukt of werd het vroeger bij jou als kind afgekeurd. Het kan ook zijn dat er een vorm van boosheid in één van je ouders heeft gezeten, jij bent je als kind vervolgens gaan schikken (overlevingsstrategie) en hebt onbewust met jezelf afgesproken “dat nooit meer”. Ergens wijs je dus een hele kostbare en krachtige energie af (als we de lading van goed of fout eraf halen).
Idem dito met bijvoorbeeld egoïstische kinderen. Als je egoïsme herkent in je kind, dan ben je ooit eerder met egoïsme geconfronteerd geweest. Dat kan zijn bij je ouders maar het kan ook zijn dat jij jezelf niet belangrijk mocht vinden of op de eerste plaats mocht zetten. Jouw kind toont jou dan liefdevol zijn/haar egoïsme (wederom uitvergroot) om jou duidelijk te maken dat je dit niet hoeft af te wijzen, maar dat het je helpt om een beetje mee te bewegen. Je zult merken als jij meer voor jezelf kunt staan en durft op te komen, dat jouw oordeel op egoïsme en jouw blik op je kind totaal verandert. Met alle positieve gevolgen van dien.
.
Erkennen is dat je iets waarneemt als een feit, je aanvaardt het, accepteert het en ziet het in. Hier bedoel ik mee dat je erkent dat datgene wat je raakt ook iets zegt over jouw innerlijk.
Misschien heeft dit gegeven ook iets meer uitleg nodig:
Toen in 2009 mijn tweelingbroer verongelukte kwam ik in een intens diep rouwproces. Rouwen was nieuw voor mij dus ik herkende bepaalde gevoelens en bepaald gedrag niet. Het hielp mij om in te zien dat datgene wat ik niet herkende dat ik dat moest erkennen als zijnde een feit wat ik mocht accepteren.
Op een rijtje:
De eerste stap is herkennen, de tweede erkennen, de derde acceptatie op datgene wat je erkent en je zult merken dat er dan al veel gaat verschuiven.
.
Verantwoordelijkheid
Als je nu wellicht denkt dat alleen jij verantwoordelijk bent voor gedragsverandering, nee..dat is natuurlijk niet zo. Kinderen hebben hier ook iets te leren. En hoe leren kinderen dat? Precies! Als wij anders naar het gedrag gaan kijken. Kinderen veranderen niet zomaar, anders hadden ze dat allang gedaan. Vaak is het ook zo dat kinderen niet anders kunnen, het lukt ze (nog) niet of ze hebben wat meer tijd nodig.
.
Andere bril
Waar je nu al mee kunt beginnen is een andere bril opzetten.
- Wordt nieuwsgierig wat er achter het gedrag schuilgaat en vraag jezelf af wat eraan vooraf is gegaan.
Waarschijnlijk herken je het bij jezelf ook wel dat je ooit heftiger reageert dan je zou willen, dat je het ooit druk hebt gehad of gewoon met het verkeerde been uit bed gestapt bent. Ook jouw emoties staan ooit totaal niet in contrast met de situatie. Zo geldt dat ook bij kinderen. Een kat in het nauw maakt rare sprongen. - Verplaats je eens in dit kind. Je verplaatsen in het kind kan jou helpen om anders naar zijn/haar gedrag te kijken. Kijk eens door de ogen van dit kind of kijk eens door de ogen van het kind wie jij ooit was. Hoe was jij op die leeftijd? Als jouw kind bijvoorbeeld tien jaar is, vraag jezelf dan eens af welke emoties of gedrag jij toen toonde. Is daar ooit iets gebeurd waar jouw ouders emotioneel niet goed op hebben gereageerd?
- Herken jij jezelf hierin of was jij het tegenovergestelde? Herken jij jezelf in jouw kind, als het kind wie jij ooit was? Of laat jouw kind bepaalde emoties en gedrag zien die jij op zijn/haar leeftijd zo hebt ervaren?
- Vraag jezelf ook af of jouw kind iets laat zien wat vroeger extreem is afgekeurd bij jou, idem dito op de leeftijd die jouw kind nu heeft. Want datgene wat ooit is afgekeurd, dat wijs je nu ook af bij jezelf. En alles wat wij afwijzen bij onszelf, dat wijzen onze kinderen aan. Extreem uitvergroot weliswaar en vaak gerelateerd aan die specifieke leeftijd.
.
Onbewust trauma
Zonder te weten dragen veel volwassenen kindtrauma’s bij zich. Als je als kind niet gehoord, gezien of gesteund werd in je emotionele ontwikkeling, dan laat dit sporen na die totaal onbewust worden doorgegeven aan de volgende generatie.
Zo sprak ik laatst iemand die op 4 jarige leeftijd haar tweelingzusje is verloren. Tijd, aandacht en ruimte was er niet voor haar verdriet. Als kind weet je dan niet beter. Je gaat dit gevoel dan vaak opslaan en verinnerlijken en draagt dit dan je hele leven bij je. Onverwerkt, ongezien, ongeleefd, ongehoord en vooral ongeliefd. Deze mevrouw leefde haar leven zoals ieder ander, maar diep van binnen voelde ze zich verscheurd en had vaak stil verdriet.
Dit kan bij kinderen dus ook zeker het geval zijn. Kinderen met ‘probleemgedrag’ dragen vaak onbewust pijnlijke trauma’s met zich mee. Een ouder of docent die dus verder kan kijken dan alleen het gedrag, ziet in dat het kind nooit haar dag wil vergallen of de boel wil verzieken. Kinderen zijn hier namelijk nooit bij gebaat. En juist deze kinderen hebben onze steun harder nodig dan je wellicht denkt.
.
Vallen en opstaan
Anders naar het gedrag van kinderen kijken is een heel karwei. Een weg van veel investeren, leren, engelengeduld, doorzettingsvermogen en vooral veel liefde. Als volwassene heb je je hele leven erover gedaan om te worden wie je nu bent, dan kun je dus op je vingers natellen dat dat niet in één, twee of drie stappen te doorbreken is. Dus nee…gemakkelijk is het niet, dat gaat met vallen en opstaan.
Anderzijds, als jij, je partner en feitelijk heel je gezin ergens in vastloopt, dan heb je wel noodzaak gecreëerd. En dat is precies wat jou in actie gaat zetten als je valt of denkt aan opgeven. Noodzaak helpt je bij verandering, noodzaak maakt dat jij doorzet en het spreekwoord ‘nood breekt wetten’ zegt genoeg.
.
En waarschijnlijk ben je er al achtergekomen als wij niet ingrijpen dan verandert er niets. Dus dankjewel dat je dit blog helemaal hebt gelezen.
.
.
Heb je hulp nodig? Neem dan gerust vrijblijvend contact met me op om de mogelijkheden te bespreken.
.
Relevante blogs:
.
Geef je eigen jeugdtrauma niet door
.
Als je de signalen van je kind begrijpt…
.
Je kind emotioneel begeleiden….
.
Waarom ontwikkeling zo belangrijk is….
.
- Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
.
Is dit blog interessant voor andere ouders of docentes in je netwerk? Voel je vooral vrij om het delen.
.