Zelfs boze kinderen zijn een perspectief (als je anders leert kijken)…

Dat zelfs boze kinderen een perspectief konden zijn mocht Wendy laatst ervaren toen ze vertelde over haar kleine 5-jarige mannetje die stoeit met zijn emoties.
.


Ze vertelde:

“Natuurlijk mag hij boos zijn Rian, maar ik wil weten waarom. Wat gaat er in godsnaam in dat koppie om? 
We zijn regelmatig samen in het bos geweest zodat hij zijn emoties kan ontladen, we hebben een boksbal gekocht zodat hij zijn speelgoed niet kapot hoeft te maken of zijn zusje voor de zoveelste keer een klap verkoopt. Hij is twee keer naar weerbaarheidtrainingen geweest, maar hij wil het niet meer. Niet naar het bos, die boksbal vervloekt hij en die weerbaarheidtrainingen ziet hij ook niet meer zitten. 
Het wordt nu echt van kwaad tot erger en ik heb alles al geprobeerd. Ik ben echt ten einde raad. Jij wil een genadeloos eerlijk antwoord? Nou dan zeg ik je….Help me alsjeblieft voordat ik ontplof!”


Ik kijk haar aan en leef oprecht met haar mee. 
Wendy, een timide kleine mama, zat met de handen in het haar, tranen in haar ogen en inmiddels haar vuisten gebald. Ik ben stil zodat er ruimte kan ontstaan voor haar gevoelens. En dat gebeurt. Na anderhalve minuut breekt ze en ik snap het.


Machteloos toekijken hoe je kind stoeit met zijn emoties is ontzettend moeilijk. Zoiets gaat niet in je koude kleren zitten. 


Nadat de tranen zijn afgeveegd pak ik een glaasje water en Wendy komt even op adem.
Ik vroeg: “wat gebeurde er nu?” Moeder zei dat ze zich zo ontzettend boos voelde en het liefst met alles had gesmeten wat voorhanden lag en zelfs al weken pijn aan haar kaken had omdat deze zo aangespannen waren. Toen ik vroeg of ze zelf wel eens emoties ontlaadt, antwoordde ze: “Nee nooit, er moet iemand thuis de rust bewaren”.

Ik schat zo in dat Wendy niet de enige is die dit denkt.


Na wat doorvragen vertelde ze me dat ze is opgegroeid met een agressieve vader die zijn handen niet thuis kon houden. De eerste klappen begonnen toen ze vijf jaar was. Typerend….het is dezelfde leeftijd van haar zoontje nu. Deze moeder heeft op jonge leeftijd zoveel moeten slikken en de emoties opgepot in haar lichaam. Haar zoontje laat nu zien dat er iets in beweging mag komen. Een emotie waar al jaren een oordeel en non-acceptatie opzit.


Het enige advies wat ik nu voor Wendy heb, is om een beetje mee te bewegen met haar kleine mannetje en de boosheid van haar innerlijke bange, boze en verdrietige kleine meisje mag ontladen.

Ben je benieuwd hoe het met Wendy en haar zoontje is afgelopen?


We zijn drie weken verder…….
Wendy gaat inmiddels zelf naar weerbaarheidtrainingen en de boksbal bij haar thuis wordt optimaal benut, maar dan wel door Wendy zelf.

Wil je ook weten hoe het met haar zoontje gaat?

Heel goed. Zijn buien zijn stukken minder. Hij gooit geen dingen meer kapot, op school gaat het weer goed en hij kan weer samen spelen met zijn zusje, zonder dat het elke keer in ruzie uitmondt.
En de keren dat de kleine jongen weer even overloopt, begrijpt Wendy dit als geen ander. 


Toch kon ik het niet laten en vraag aan de lieve mama: “Wil je nog weten wat er in zijn koppie omgaat?” Waarop ze lachend antwoordt: “Volgens mij niet meer belangrijk”.  😊


Lieve mensen, zelfs boze kinderen zijn een perspectief als we anders leren kijken.


Ik vond dit verhaal te waardevol om het niet met je te delen.

Veel liefs 
Rian  

😘

.

Stoei jij ook ooit met (de emoties of gedrag van) jouw kind, heb je al van alles geprobeerd en ben je ten einde raad? Neem gerust vrijblijvend CONTACT op om de mogelijkheden te bespreken.

.

  • Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
  • Interesse in de gratis masterclass Wat een kindertolk voor jou kan betekenen. Klik dan HIER.
  • Weten waarom het gedrag van kinderen altijd logisch is? Klik dan HIER.

.

Wil je – net als ik, deze moeder en vele andere ouders – het als ‘signaalgedrag’ bekijken in plaats van ‘probleemgedrag’?

Overweeg dan een online training. Alles op het gebied van ‘anders leren kijken’, je eigen opvoeding onder de loep nemen, spiegelen, zelf leren vertalen en wellicht nog een stapje verder….om je eigen innerlijke kindsdelen te omarmen. 

.

KLIK HIER VOOR MIJN ONLINE TRAININGEN.

.

Leuk als we een connectie op Facebook hebben.

Daar deel ik veel inzichten, ervaringen met mijn kinderen, de lessen die ik van ze leer en natuurlijk regelmatig wat tips en inspiratieblogs,  en ja….ook mijn blunders :).

Doe er vooral je voordeel mee.

.

.

.

Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.

.

Is dit blog interessant voor andere mensen in je netwerk? Voel je dan vrij om het te delen. Zij zullen je enorm dankbaar zijn en hun kinderen trouwens ook. 🙂

.


Niet alles heeft een reactie nodig….

“Mam, kun je alsjeblieft gewoon een keer naar me luisteren zonder meteen te reageren!” 

Deze woorden kreeg ik een paar jaar geleden naar me toegeslingerd.
Het gaf me direct een gevoel dat ik niet goed genoeg was, een gevoel van afwijzing en teleurstelling. 

Dus ik zei haar heel rustig en pedagogisch verantwoord: “oké dan, wat wil je vertellen? Ik luister”.
“Nee niet nu mam. Ik ben boos en aan jou te zien ben jij dat ook”. 

Toch lieten haar woorden mij niet los. Ben ik dan echt zo slecht in luisteren? Wals ik dan echt over haar gevoelens heen en wil ik het te snel oplossen? 

De dagen erna nam ik de proef op de som bij vrienden en collega’s en ja…ik kwam tot de ontdekking dat ik dat inderdaad deed. Elke keer als zich iets voordeed werd ik me er bewust van.
De woorden lagen voor op mijn tong: 
.


“Maak je niet druk”
“Komt wel goed”
“Gewoon negeren”
“Weet je wat jij zou moeten doen…”
“Laat het los”
“Naast je neerleggen”
“Er boven staan”

Wellicht komen deze woorden jou ook bekend voor.


Ook merkte ik dat ik met allerlei adviezen gooide die ik zelf niet eens opvolgde. Laat staan toen ik haar leeftijd had.

Ik ging erop letten en had me voorgenomen dit voorlopig niet meer te doen. En al helemaal niet bij mijn dochter. Want ja, ze gaf me letterlijk aan dat dàtgene niet was wat zij nodig had.
En alsof het zo moest zijn kreeg ik twee dagen later een testje.


Vol frustratie komt madame thuis, ploft op de bank en brandt los: “Mam, alles zit tegen. Het weer, mijn toets, de treinen die staken, het commentaar op mijn werkstuk, mijn groepje die veel minder doet dan ze zouden moeten doen, de collega die niet voor me kan invallen, mijn harde schijf die niet werkt”, enzovoort enzovoort.

Ik zei niets. Zat alleen bij haar en luisterde.

Na 20 minuutjes sta ik op om wat drinken voor ons te pakken. 

“Meisje, wat vervelend dat je zo’n rotdag hebt gehad” zeg ik. “Kan ik iets voor je doen?”

“Nee mam, ik wilde het alleen maar even zeggen. Bedankt dat je hebt geluisterd”.

Vervolgens stond ze op alsof er niets meer aan de hand was.


Tja, achterover leunen, niets doen, alleen maar luisteren om te willen begrijpen en niet om te reageren of op te lossen, blijkt soms nog moeilijker dan we denken. 

.

Besef alsjeblieft…..niet alles heeft een reactie nodig.

Probeer het maar eens uit.
Het bespaart jou en je kind een hoop tijd, moeite en frustratie.

Ik wens je een hele fijne ontdekking.

Liefs Rian 😘

.

Stoei jij ook ooit met (de emoties of gedrag van) jouw kind, heb je al van alles geprobeerd en ben je ten einde raad? Neem gerust vrijblijvend CONTACT op om de mogelijkheden te bespreken.

.

  • Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
  • Interesse in de gratis masterclass Wat een kindertolk voor jou kan betekenen. Klik dan HIER.
  • Weten waarom het gedrag van kinderen altijd logisch is? Klik dan HIER.

.

KLIK HIER VOOR MIJN ONLINE TRAININGEN.

.

Leuk als we een connectie op Facebook hebben.

Daar deel ik veel inzichten, ervaringen met mijn kinderen, de lessen die ik van ze leer en natuurlijk regelmatig wat tips en inspiratieblogs,  en ja….ook mijn blunders :).

Doe er vooral je voordeel mee.

.

.

.

Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.

.

Is dit blog interessant voor andere mensen in je netwerk? Voel je dan vrij om het te delen. Zij zullen je enorm dankbaar zijn en hun kinderen trouwens ook. 🙂

.


Echte helden dragen geen cape…

Als jij een moeilijke jeugd hebt meegemaakt, misschien door trauma (van je ouders), door verwaarlozing, door oorlog, door een scheiding, door een pestverleden of iets anders wat jouw jeugd gevormd heeft. Dan heb je er alles aan moeten doen om te overleven en nu sta je aan de andere kant. 

Als Kindertolk heb ik vaak ouders bij me zitten waarvan kinderen allerlei signalen laten zien die moeilijk zijn, heftige emoties oproepen, patronen blootleggen en zo nog veel meer. Ik zie dan hoe deze ouders worstelen met zichzelf terwijl ze het zoooo goed willen doen voor hun kind. Er wordt gevraagd om liefde, rust, genegenheid en vooral veel oprechte aandacht te geven. Maar hoe je doe je dat als je dat zelf niet gekend hebt of misschien daardoor bekneld hebt gevoeld?

Ouderschap met een traumageschiedenis (hoe groot of klein dan ook) is ontzettend zwaar. Niet alleen voor onze ouders, onze kinderen maar ook voor jou als mens en als ouder. Als je lichamelijk gehandicapt was door een trauma uit het verleden en ervoor zou kiezen om de marathon te lopen, zouden mensen je moedig noemen. Maar dat doen ze niet met emotionele wonden. Die zijn namelijk onzichtbaar.

In mijn ogen zijn de ouders die getraumatiseerd zijn en toch liefde kunnen geven enorme helden. Dus als jij je aangesproken voelt…bij deze…

Eén van de moedigste dingen die je kunt doen is genezen van je trauma. Het kan je helpen de wereld van je kind te begrijpen en de verliezen en gaven van je trauma te omarmen. Daarmee heel je jezelf, je kind en alle generaties daarvoor en daarna.

Daarnaast is het heel belangrijk ook jouw eigen moeder haar plek te gunnen. Ook zij heeft gegeven wat ze kon. Niets meer en niets minder. Als ze je had kunnen geven wat je (toen) nodig had, dan had ze dat allang gedaan. 

Dus ik zeg je bij deze….blijf sterk. Je hebt misschien de moeilijkste ‘baan’ die er is. En ja…misschien voel je je met tijden eenzaam, maar je bent niet alleen.

Lieve jij, het aller allerbelangrijkste is…..

Als je je kinderen liefde leert, heb dan vooral veel liefde voor jezelf en de reis die je aflegt.

Ik zie je. 💕

Liefs Rian

.

.

Stoei jij ook ooit met (de emoties of gedrag van) jouw kind, heb je al van alles geprobeerd en ben je ten einde raad? Neem gerust vrijblijvend CONTACT op om de mogelijkheden te bespreken.

.

  • Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
  • Interesse in de gratis masterclass Wat een kindertolk voor jou kan betekenen. Klik dan HIER.
  • Weten waarom het gedrag van kinderen altijd logisch is? Klik dan HIER.

.

KLIK HIER VOOR MIJN ONLINE TRAININGEN.

.

Leuk als we een connectie op Facebook hebben.

Daar deel ik veel inzichten, ervaringen met mijn kinderen, de lessen die ik van ze leer en natuurlijk regelmatig wat tips en inspiratieblogs,  en ja….ook mijn blunders :).

Doe er vooral je voordeel mee.

.

.

.

Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.

.

Is dit blog interessant voor andere mensen in je netwerk? Voel je dan vrij om het te delen. Zij zullen je enorm dankbaar zijn en hun kinderen trouwens ook. 🙂

.


Je bent geen robot. En je kinderen ook niet.

ZEG NU EERLIJK……ALLES LIJKT TE DRAAIEN OM GELUK……

Zielsgelukkig zijn. Als jij maar gelukkig bent. Geluk ligt voor het oprapen. Omring jezelf alleen met gelukkige mensen, enzovoort enzovoort….Ben je niet gelukkig in je relatie? Hoppa….dan beëindig je deze toch gewoon.

En ja, ik zal de laatste zijn die ontkent dat dat enorm kan opluchten en voor geluk kan zorgen. Maar even tussen jou en mij hè, denk je ècht dat dan alle problemen als sneeuw voor de zon verdwijnen? Dat je dan geen beren op de weg meer ziet of krijgt? En wat dacht je van je financiën, je alleen voelen, afgewezen, onbegrepen, vooroordelen, mensen die je de rug toekeren en het verdriet van je eventuele kinderen wat je ook op je bordje krijgt? Dàt vertellen ze er niet bij.

Niet happy met je baan? Niet moeilijk doen (vooral in deze tijd), gewoon een andere baan zoeken, zijn er genoeg. Wederom, idem dito, ook aan een andere baan zitten haken en ogen aan en krijg je misschien nieuwe collega’s die je niet echt als beste vrienden kunt beschouwen. Precies zoals ik vroeger tegen mijn kinderen zei: “In elke klas kom je wel een ‘Jantje’ tegen, alleen heet hij dan anders”.

Krijg je het advies dat je meer voor jezelf mag opkomen? Tuuuuurlijk…..gewoon zeggen wat je op je hart hebt, ja…dat maakt gelukkig. Is dat zo? Denk je dan wederom dat je jezelf niet meer tegenkomt? Dat je niet afgewezen zult worden, mensen ook jouw diepste van je ziel kunnen raken en je nooit geen vervelende emoties meer zult voelen?

“Gewoon dankbaar zijn voor alles wat je wèl hebt, daar ligt het geluk in”. Ook zo’n mooie inkopper.Lieve mensen, misschien herken je dit wel, als dingen ooit tegenzitten of we met moeilijke situaties en emoties moeten dealen, die van onszelf of onze geliefden. Dat iedereen dan met goedbedoelde adviezen aan komt zetten en je vertelt wat je kunt doen en tegen je zeggen dat je dankbaar moet zijn voor alles wat je wel hebt. Terwijl je ook dankbaar bent alleen op dit moment even iets anders voelt. Kort door de bocht: laten we vooral geen vervelende emoties hebben.

Willen we niet allemaal ooit horen dat het oké is? Dat je je vervelend mag voelen en dat de situatie misschien rot is? Hoe simpel kan het zijn?

En ja, sommige mensen in je omgeving hebben moeite met jouw emoties. Juist omdat ze dan ook met zichzelf geconfronteerd worden. Dat is overigens ook vaak de reden waarom er wordt gezegd: “ja maar ik vind het zo vervelend”. En natuurlijk is dat vervelend voor je omgeving. Zij worden dan namelijk ook geconfronteerd met hun moeilijke gevoelens of kunnen het niet aanzien. Dat is meteen de reden waarom wij vaak de emoties van ons kind ook willen onderdrukken, oplossen of bagataliseren. Omdat wij door hun struggelingen geconfronteerd worden met onze eigen gevoelens en ons verhaal.

Mijn (toen) 11 jarige zoon heeft me wel eens gezegd: “nee mam, niks sussen. Ik voel me nu boos, verdrietig, onzeker (of wat dan ook) en dat is dan zo. Als jij hier niet mee kunt dealen, dan heb ik twee problemen. Die van jou EN die van mij”. BAM! Een behoorlijke confrontatie die tot veel inzichten heeft geleid.

Want weet jij dat 1/3 van de mensen zich veroordeelt voor hun zogeheten ‘slechte’ emoties? Zoals o.a. teleurstelling, boosheid en zelfs verdriet? Weet jij dan ook dat ze deze emoties opzij duwen? En dat we dit niet alleen bij onszelf doen maar ook bij de mensen die we liefhebben, dus ook onze kinderen? En dat we ons daar onbedoeld en onbewust zelfs ooit voor schamen?

Geen oordeel hoor. Zoals ik al zei, lange tijd heb ik dat ook gehad en deze emoties ‘bestempeld’ als negatief, of slecht. Zelf ben ik ook zo iemand geweest (en nog ooit) die precies kon vertellen wat ik NIET wilde voelen of zien bij mijn kinderen. Zonder pardon zei ik dan: “ik wil het niet proberen want ik wil niet teleurgesteld worden”. Of “ik wil alleen maar dat dit gevoel weggaat en liever vandaag dan morgen”. Zolang mogelijk wegdrukken dacht ik. Hoppa, even positieve mindset er overheen en dan gaat het vanzelf weer beter. Maskers doen wonderen maar gaan op een gegeven moment ook knellen.

Jaren geleden zei iemand me: “Rian, iemand die geen gevoelens ervaart is eigenlijk dood. Alleen dode mensen krijgen geen ongemak van ongewenste emoties, hebben geen stressgevoel, gebroken harten of het gevoel van teleurstelling en onzekerheid. Maar omdat je zo ontzettend gericht bent op het gelukkig MOETEN zijn, ben je bijna onvertrouwd geworden met het onvermijdelijke ongelukkig voelen.

Dus hoe je het ook went of keert…..Besef dat iedereen zich wel eens ongelukkig voelt of in ongelukkige situaties terecht komt, dat hoort nu eenmaal bij het leven. Je ongelukkig voelen is heel normaal. Je krijgt geen betekenisvolle carrière, je kunt geen gezin opvoeden of zelfs de wereld mooier achterlaten zonder stres en ongemak. Mediteren helpt je om te kunnen ontspannen in gespannen situaties maar je kunt niet aan je menselijkheid ontsnappen.

Ren niet weg van onverwerkt trauma, van menselijke verwonding, van onderdrukt verdriet en woede. Je bent geen robot”.

En dàt was precies de spijker op de kop.

Liefs Rian 😘

.

Stoei jij ook ooit met (de emoties of gedrag van) jouw kind, heb je al van alles geprobeerd en ben je ten einde raad? Neem gerust vrijblijvend CONTACT op om de mogelijkheden te bespreken.

.

  • Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
  • Interesse in de gratis masterclass Wat een kindertolk voor jou kan betekenen. Klik dan HIER.
  • Weten waarom het gedrag van kinderen altijd logisch is? Klik dan HIER.

.

KLIK HIER VOOR MIJN ONLINE TRAININGEN.

.

Leuk als we een connectie op Facebook hebben.

Daar deel ik veel inzichten, ervaringen met mijn kinderen, de lessen die ik van ze leer en natuurlijk regelmatig wat tips en inspiratieblogs,  en ja….ook mijn blunders :).

Doe er vooral je voordeel mee.

.

.

.

Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.

.

Is dit blog interessant voor andere mensen in je netwerk? Voel je dan vrij om het te delen. Zij zullen je enorm dankbaar zijn en hun kinderen trouwens ook. 🙂

.


Soms pakken we dingen heel onhandig aan…

“Mam, wat eten we?” vraagt mijn dochter.

Ik flip ‘m helemaal, begin te huilen, word boos en schreeuw: “Alsof mij dat wat uitmaakt wat we gaan eten, alsof ik geen andere dingen aan m’n hoofd heb. Smeer maar een boterham, pak een pizza of haal een frietje, maar val mij er niet mee lastig”.

Mijn (toen 16 jarige) zoon, die zonder woorden altijd mijn signalen begrijpt, komt naar de keuken gelopen en zegt: “Mam….het is oké”. 

Ik brak.

Het verhaal achter dit signaal….

De avond ervoor was mijn vader overleden en die dag was ik samen met mijn zus zijn uitvaart aan het voorbereiden. Ik voelde me alleen omdat mijn man niet thuis was, verdrietig en moe aangezien wij al dagen aan het sterfbed van mijn vader hadden gezeten. Ik had me zo sterk gehouden al die tijd, maar nu kwam er even alles uit.

Ik kon het dan ook binnen vijf minuten heel logisch voor mezelf verklaren waarom ik dacht het volste recht te hebben om zo te reageren. 

Toen de emoties weer wat gezakt waren zei ik tegen mijn dochter: “meisje, dat was niet op jou bedoeld hè”. Waarop ze zei: “dat weet ik mam”.

Lieve ouders, soms pakken we dingen heel onhandig aan omdat we nu eenmaal mens zijn en worstelen met bepaalde gevoelens, die misschien al lange tijd zitten te broeien.

Is dit herkenbaar voor jou? Dan heb ik wat tips voor je:

✔️Kom er altijd daarna op terug als je geschreeuwd hebt tegen je kind of je (ingehouden) emoties bij hen in de schoenen hebt geworpen. Daarmee maak je hen weer vrij, je neemt je eigen verantwoordelijkheid, je heelt de herinnering en kinderen leren hierdoor ook op dingen terug te komen en eventueel excuus aan te bieden als ze iets onhandig hebben aangepakt. 

✔️Besef….ook onze kinderen stoeien ooit met hun emoties die misschien al langer zitten te broeien. En net zoals wij, schieten zij ook ooit uit hun slof en is het niet altijd persoonlijk op jou bedoeld.

✔️De magische woorden ‘het is oké’ doen wonderen.

Liefs Rian 

.

Stoei jij ook ooit met jouw kind, heb je al van alles geprobeerd en ben je ten einde raad? Neem gerust vrijblijvend CONTACT op om de mogelijkheden te bespreken.

.

  • Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
  • Interesse in de gratis masterclass Wat een kindertolk voor jou kan betekenen. Klik dan HIER.
  • Weten waarom het gedrag van kinderen altijd logisch is? Klik dan HIER.

.

KLIK HIER VOOR MIJN ONLINE TRAININGEN.

.

Leuk als we een connectie op Facebook hebben.

Daar deel ik veel inzichten, ervaringen met mijn kinderen, de lessen die ik van ze leer en natuurlijk regelmatig wat tips en inspiratieblogs,  en ja….ook mijn blunders :).

Doe er vooral je voordeel mee.

.

.

.

Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.

.

Is dit blog interessant voor andere mensen in je netwerk? Voel je dan vrij om het te delen. Zij zullen je enorm dankbaar zijn en hun kinderen trouwens ook. 🙂

.


Ik kan niet alles zijn wat ze nodig heeft…

Ik herinner me de dag dat mijn dochter thuiskwam met eigengemaakte pepernoten. Ze had die middag bij een vriendinnetje gespeeld en haar moeder was blijkbaar een kei om lekkere pepernoten te bakken.

De week daarop vroegen ze op school mama’s die koekjes bakten en al huppelend zei mijn dochter dat ze met dat ene vriendinnetje wilde afspreken omdat haar mama dat heel goed kon.

Ik voelde haar blijdschap toenemen terwijl mijn eigen verdediging omhoog ging. Wilde mijn dochter niet samen met mij koekjes of pepernoten bakken? Werd ik nu hier vervangen?
Maar toen werd ik met beide benen op de grond gezet. Wie hield ik nu hier voor de gek? 

Ik ben geen koekjesbakmama, ik houd niet van dat vieze deeg tussen mijn vingers en onder mijn nagels, heel het aanrecht vol meel en uiteindelijk de koekjes niet eens lekker vinden.

En ja, ik heb het wel geprobeerd hoor, maar bij mij vonden ze het ook niet leuk. Was heel de keuken een zooitje en zat ik nog met ontevreden kinderen aan de keukentafel. Niet gek natuurlijk. Want ik vond het niet leuk en ik bakte er niets van.

Inmiddels weet ik de waarheid. En dat is dat ik niet alles kan zijn wat mijn dochter nodig heeft. Hoezeer het ook steekt om het te zeggen, ik weet dat het waar is. Hoe graag ik ook wil dat ze naar me kijkt en zegt dat ik de perfecte kookleraar, de beste huiswerkhulp voor wiskunde, de beste mode-adviseur en de gezelligste reisgenoot ben, ik weet dat ik dat niet ben.

En geloof me, alleen al te denken dat ik het wèl ben, is mezelf teleurstellen.

Ik geloof echt dat ik uniek ben om haar moeder te zijn. Precies zoals jij dat bent voor jouw kinderen. Je bent het belangrijkste vrouwelijke rolmodel in haar of zijn leven. 
Er zijn dingen die je haar geeft die geen ander persoon ter wereld kan geven. Te beginnen met het leven. Niemand anders had haar het leven kunnen geven.

En dan nu, naarmate ze groeit en ouder wordt, zal ze jouw begeleiding, kennis en kunde nog steeds nodig hebben, maar ze zal ook meer behoeftes hebben die je niet kunt vervullen. 

Als ik naar mezelf kijk hè, ik ben geen koekjesbakmama, van wiskunde heb ik geen kaas gegeten, ik zit liever aan het zwembad dan dat ik een wereldreis maak, een autoband verwisselen laat ik fijn aan een ander over, stoeien maakt me niet blij en in de tuin werken is nooit mijn hobby geweest.

Dus met de pepernoten in mijn hand dacht ik terug aan mijn eigen jeugd. Hoe ik met die ene tante altijd goede gesprekken had, hoe mijn vader altijd vertrouwde op de situatie en ons los durfde te laten, hoe begrepen ik me voelde door de directeur van de lagere school, hoe muzikaal de stagiaire was en hoe relaxt de moeder van mijn vriendinnetje was terwijl het hele huis vol rommel lag.

Hebben deze rolmodellen in mijn leven er dan voor gezorgd dat mijn moeder minder belangrijk was?

Absoluut niet. Mijn moeder is een stabiele factor in mijn leven. Altijd al geweest. Ze kent me als de beste. 
Zij is degene die altijd in me gelooft, zelfs als ik twijfel. Zij is degene die kan knikken en hummen als de beste. Die – ondanks alle onhandige dingen die ik heb gedaan – nooit veroordeeld. Zij is degene die een voorbeeld voor me is wanneer het leven moeilijk voelt. Zij is degene die ik als eerste bel als ik blij of verdrietig ben.
Mijn moeder heeft me laten zien wat het betekent om een sterke, onafhankelijke vrouw te zijn.

Maar de impact van die andere mensen hebben me ook gevormd op een manier die me geholpen heeft de persoon te worden wie ik nu ben.

Toen mijn kinderen nog jonger waren, las ik ergens dat kinderen in hun leven minstens vijf niet-ouderlijke, betrouwbare volwassenen nodig hebben om geaard en zelfverzekerd te blijven. Dit kunnen leerkrachten, coaches, tantes, opa’s en oma’s of vrienden zijn.

Toen ik dat wist, hoopte ik ook dat we in elke fase van hun leven zouden kunnen terugkijken en vijf betrouwbare volwassen beïnvloeders zouden kunnen tellen.

Vijf mensen die wijsheid kunnen bieden. 
Vijf mensen die hun dromen en worstelingen kennen. 
Vijf mensen met wie ze openlijk kunnen praten.
Vijf mensen die kwaliteiten hebben die ik niet heb.

Ik ben onze vrienden, de leerkrachten van onze kinderen en onze familieleden die van onze kinderen houden dan ook ontzettend dankbaar. Zij vullen de gaten die wij niet zien.

Mijn dochter deelt haar passie voor foto’s maken met haar tante. Ze leren van hun oom schijt te hebben aan wat anderen van ze vinden. Een autoband verwisselen leert ze van opa. Naar de andere kant van de wereld reizen wil ze met papa. Haar creativiteit komt helemaal tot haar recht bij de moeder van een vriendin en heeft ze hulp nodig bij het schrijven van haar scriptie, dan gaat ze naar het nichtje van papa.

Deze mensen weten het misschien nog niet, maar zij maken deel uit van haar vijf.

En in dit proces zal ik er altijd voor haar zijn. Haar grootste fan. Gesprekken voeren over vriendschappen, luisteren als dat nodig is en haar aanmoedigen als ze het even niet ziet zitten.

Ik heb enorm veel moeite gestoken om haar en haar interesses te leren kennen, zodat ik haar kan helpen haar eigen persoon te worden en te blijven.

Maar ik kan niet alles zijn wat ze nodig heeft. 
En dat vind ik oké, want ze zal er een veel beter mens van worden.

Liefs Rian

.

Stoei jij ook ooit met jouw kind, heb je al van alles geprobeerd en ben je ten einde raad? Neem gerust vrijblijvend CONTACT op om de mogelijkheden te bespreken.

.

  • Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
  • Interesse in de gratis masterclass Wat een kindertolk voor jou kan betekenen. Klik dan HIER.
  • Weten waarom het gedrag van kinderen altijd logisch is? Klik dan HIER.

.

KLIK HIER VOOR MIJN ONLINE TRAININGEN.

.

Leuk als we een connectie op Facebook hebben.

Daar deel ik veel inzichten, ervaringen met mijn kinderen, de lessen die ik van ze leer en natuurlijk regelmatig wat tips en inspiratieblogs,  en ja….ook mijn blunders :).

Doe er vooral je voordeel mee.

.

.

.

Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.

.

Is dit blog interessant voor andere mensen in je netwerk? Voel je dan vrij om het te delen. Zij zullen je enorm dankbaar zijn en hun kinderen trouwens ook. 🙂

.


Hoe ik de plank volledig missloeg

17 jaar was ze en moeder belde me met de vraag of ik haar dochter kon helpen.

Pfff….normaal gesproken doe ik dit niet dus ik zei: “Ik kan dat alleen met jouw hulp”. Zo kwam het dat moeder en dochter beide bij mij in proces gingen.

Een heel bijzonder traject met heel veel mooie inzichten.

Dochter stoeide met onzekerheid, niet weten welke richting ze op moest en allerlei emoties.

Systemisch hebben gekeken wat van haar was en welke emoties ze droeg van haar moeder.

Geen verwijten natuurlijk, dit gebeurt overal.

Het ging de goede kant op, tot het moment dat dochter mij app’te met een vraag, ik daar op antwoordde en zij zich schuldig voelde tegenover haar moeder.

.

Nu weet ik als geen ander dat je je als moeder zijnde best wel aan de kant gezet kan voelen als je dochter een ander om hulp vraagt. Eerder schreef ik daar op Facebook dit blog over.

.

Ik kan me daarom heel goed indenken dat ons ego dat niet altijd even prettig vindt, dat je je afgewezen voelt, niet goed genoeg of dat je je schuldig voelt dat je niet aan de behoefte of verwachting van je kind kan voldoen. 

Afijn….dochter voelde zich dus schuldig dat ze mij om hulp vroeg.

Toen ik dit gesprek met beide aanging gaf moeder duidelijk aan dat ze daar geen problemen mee had en dat haar dochter ieder ander om hulp kon en mocht vragen.

“En waarom voel ik me dan zo verdrietig?” zei dochter boos en met tranen in haar ogen.

Ik wist niet goed wat ik hiermee moest en dacht dat het haar dingetje was. Dus ik zei: “maar mama geeft toch duidelijk aan dat ze daar geen moeite mee heeft”.

.

Al die maanden was ik twee handen op 1 buik met dit meisje, maar nu was dat anders. Aan de blik in haar ogen merkte ik op dat ik volledig de plank missloeg. Nog nooit had ze op die manier naar me gekeken. Het deed me denken aan mijn eigen dochter met haar eerlijke signalen.

“De verkeerde afslag Rian, nu bijsturen, en snel” zei ik tegen mezelf. 

Ik, als Kindertolk, weet dat ik de signalen van het kind serieus moet nemen, en DIT was het moment om het in de praktijk toe te passen. Duidelijker wordt het niet.

.

Gelukkig had ik het snel door en wendde me weer tot moeder. Ik vroeg haar om nu genadeloos eerlijk te zijn wat het met haar deed als dochter een ander om hulp vroeg.

Moeder brak. 

“Ja Rian, om eerlijk te zijn vind ik dat moeilijk. Ik zeg wel dat het me niets doet, maar diep van binnen voel ik me er ontzettend verdrietig, schuldig en afgewezen over”.

Het mag er allemaal zijn. En ik begrijp het. “Voel het maar even” zeg ik tegen moeder.

“Het is je innerlijk kind dat zich ooit zo heeft gevoeld”.

Even later wendde moeder zich tot haar dochter en zei: “Meisje, je mag ieder ander bellen als je ergens mee stoeit. En ja, dat vind ik ooit moeilijk en vervelend, maar dat is van mij”.

Dochter kreeg tranen in haar ogen en zei: “nu voel ik pas ècht dat het oké is”.

Tja…..kinderen voelen dus echt wat wij voelen. Je kunt geen masker opzetten, je kunt je gevoelens niet negeren, maskeren of generaliseren. Het wordt toch wel gevoeld.

Wees dus maar gewoon eerlijk. Anders sla je – net als ik – de plank volledig mis.

.

Liefs Rian 🥰

.

Stoei jij ook ooit met jouw kind, heb je al van alles geprobeerd en ben je ten einde raad? Neem gerust vrijblijvend CONTACT op om de mogelijkheden te bespreken.

.

  • Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
  • Interesse in de gratis masterclass Wat een kindertolk voor jou kan betekenen. Klik dan HIER.
  • Weten waarom het gedrag van kinderen altijd logisch is? Klik dan HIER.

.

KLIK HIER VOOR MIJN ONLINE TRAININGEN.

.

Leuk als we een connectie op Facebook hebben.

Daar deel ik veel inzichten, ervaringen met mijn kinderen, de lessen die ik van ze leer en natuurlijk regelmatig wat tips en inspiratieblogs,  en ja….ook mijn blunders :).

Doe er vooral je voordeel mee.

.

.

.

Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.

.

Is dit blog interessant voor andere mensen in je netwerk? Voel je dan vrij om het te delen. Zij zullen je enorm dankbaar zijn en hun kinderen trouwens ook. 🙂


Bekijk de situatie eens andersom….

Nog te vaak zien we dat er aan kinderen wordt ‘gesleuteld’, zij als probleem worden gezien, in therapie moeten en in het ergste geval medicijnen krijgen om hun emoties of gedrag te onderdrukken. In de meeste gevallen gaat het niet om onwil maar juist om onwetendheid en/of onmacht.

Bijkomend nadeel van ‘alleen aan kinderen sleutelen’ is dat je volledig aan het doel en de les voorbijloopt. Een gemiste kans als je het mij vraagt.

.

Onderstaand zijn een aantal voorbeelden uit mijn praktijk die dat heel helder maken. Met toestemming van deze ouders mag ik dit publiceren (uiteraard met fictieve namen).

.

💖

Karin is opgegroeid met een dominante vader. Geweld was in haar gezin van herkomst een terugkerend patroon en ze heeft als klein meisje veel ellende gezien. Haar 16 jarige dochter kampt met onzekerheid, angsten en onderdanig gedrag tegenover mannen. Als Karin in de liefdevolle spiegel van haar dochter kijkt, ontdekt ze dat haar dochter gedrag laat zien wat zij als kind vertoonde ten opzichte van haar vader (en nog steeds doet). Ze weet direct waar de winst te behalen is. Samen met Karin kijk ik naar haar familiesysteem, zetten we haar op de juiste plek in het systeem en gaan we samen haar angsten en onzekerheid aan. Na een aantal gespreken zie ik Karin emotioneel groeien en haar dochter groeit met haar mee.

.

💖

Als oudste van het gezin heeft Babette op 15 jarige leeftijd haar moeder verloren en is onbewust (wat in die tijd normaal was) in de volwassen rol gestapt, heeft de zorg voor haar zeven kleine broertjes en zusjes op zich genomen en zichzelf compleet weggecijferd. Wat zij nu terugziet bij haar (15 jarige) dochter is veel verdriet en boosheid en ook zij cijfert zichzelf weg. Opvallend in dit verhaal is dat dochterlief dyscalculie heeft, wat ik vertaal als ‘wegcijferen’. Als Babette doorheeft dat haar dochter representant staat voor de 15 jarige Babette met al haar ingehouden emoties en onbewuste patronen, verandert heel de situatie.

.

💖

Al zolang Sabine zich kan herinneren vindt zij het leven zwaar en heeft ergens het gevoel er niet te mogen zijn. Haar leven hobbelt ‘vrolijk’ verder en Sabine mag moeder worden van een gezonde dochter. Al vanaf de kraamtijd blijkt dat haar kleine meisje een zogeheten huilbaby is en meer dan acht uur per dag huilt, zonder dat er lichamelijk iets aan de hand was. Samen met Sabine doe ik een baby-opstelling, kijken we naar haar verdriet als baby en komt er veel los. De volgende afspraak vertelde ze dat ze via een tante aan de weet is gekomen dat zij eigenlijk niet geboren had mogen worden. Sabine’s moeder (die inmiddels is overleden) had tijdens de zwangerschap geprobeerd haar te aborteren. De rode lijn in dit verhaal maakt duidelijk wat Sabine al haar hele leven gevoeld heeft (ik mag er niet zijn) en haar baby dochtertje laat het verdriet zien. Nu dit patroon duidelijk is en Sabina in de liefdevolle spiegel van haar kleine meisje heeft gekeken, hoeft het niet meer te worden doorgegeven aan de volgende generatie. Elke keer als Sabine haar dochtertje troost beeld ze zich in dat zij zelf dit kleine baby’tje is. Moeder èn dochter worden steeds rustiger.

.

💖

Hella is opgegroeid in een gebroken gezin, wat in die tijd een behoorlijke schande was. Vanaf toen is er veel veranderd in haar jonge leventje. Haar moeder was depressief, kon niet goed overweg met haar eigen emoties en projecteerde dit op de kleine Hella. Hella heeft zich ervan overtuigd dat de depressie van haar moeder haar schuld was. Onbewust draagt ze deze verantwoordelijkheid en schuld al heel haar leven bij haar. Totdat Hella moeder mag worden van een zoon, hij zich ontwikkelt tot puber en zoals moeder zegt, hij totaal geen verantwoordelijkheid neemt voor zijn leven. Als ik aan Hella vraag of het kan zijn dat hij juist laat zien dat zij zelf teveel verantwoordelijkheid op haar schouders heeft gedragen (en zelfs de last die niet eens van haar was) vallen er een hoop kwartjes. Beetje bij beetje gaan we haar emotionele rugzak bekijken en de bagage die niet van haar is teruggeven aan haar ouders. Je kunt namelijk nooit het lot van de ander dragen. Ook Hella kan het nooit meer anders zien als zij eenmaal in de liefdevolle spiegel van haar zoon kijkt. Steeds meer ziet Hella in dat haar zoon doet wat zij had willen doen. Na een aantal gesprekken wordt de balans steeds zichtbaarder en moeder en zoon kunnen dit zelfs samen bespreken. Hoe meer moeder alleen nog maar haar eigen verantwoordelijkheid gaat dragen en niet meer die van een ander, des te meer zoonlief zijn eigen verantwoordelijkheid ook neemt.

.

Lieve mensen, als je in de liefdevolle spiegels van kinderen kunt kijken, dan zul je zien dat ze een belangrijke boodschap voor je hebben.

Verplaats je in het kind, wees nieuwsgierig en bekijk de situatie eens andersom.

Blijf alsjeblieft niet achter de feiten aanlopen en leer van kinderen. 

Kijk verder dan alleen de signalen, er zit namelijk altijd iets onder.

Het blijkt wel weer…..het gedrag van kinderen is ècht altijd logisch.

Liefs Rian 💕

.

Stoei jij ook ooit met jouw kind, heb je al van alles geprobeerd en ben je ten einde raad? Neem gerust vrijblijvend CONTACT op om de mogelijkheden te bespreken.

.

  • Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
  • Interesse in de gratis masterclass Wat een kindertolk voor jou kan betekenen. Klik dan HIER.
  • Weten waarom het gedrag van kinderen altijd logisch is? Klik dan HIER.

.

KLIK HIER VOOR MIJN ONLINE TRAININGEN.

.

Leuk als we een connectie op Facebook hebben.

Daar deel ik veel inzichten, ervaringen met mijn kinderen, de lessen die ik van ze leer en natuurlijk regelmatig wat tips en inspiratieblogs,  en ja….ook mijn blunders :).

Doe er vooral je voordeel mee.

.

.

.

Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.

.

Is dit blog interessant voor andere mensen in je netwerk? Voel je dan vrij om het te delen. Zij zullen je enorm dankbaar zijn en hun kinderen trouwens ook. 🙂


De engel en een ‘ander’ kind…

Op de dag van zijn geboorte nadert de engel de wieg van het kind…
Het kind kijkt naar hem, begrijpt dat hij iets weet en zegt:
′′Dus ik ben ziek? Ga ik niet lopen zoals iedereen? Ga ik niet praten zoals iedereen of zijn zoals alle anderen? Hoe moet ik leven met mijn verschil?”

De engel zegt:
′′Je koos voor een leven vol liefde. Jouw weg zal niet zijn zoals die van iedereen, maar je zult omringd worden door rijke en gulle mensen met een hart van goud. Ouders die er zullen zijn om je te helpen, om van je te houden zoals je bent. Je verschil maakt je een uitzonderlijk wezen, diep menselijk en je zult stralen van liefde.′′

′′En mijn moeder? Weet ze het nog niet? Ze lijkt zo blij dat ik gezond ben… ga ik haar pijn doen?′′

′′Je hebt haar gekozen omdat zij de enige is die bergen kan verplaatsen om je vooruit te brengen. En ja, natuurlijk zal ze momenten van zwakte, angst en verdriet hebben, want ze wil je graag zien rennen en praten zoals de kinderen van jouw leeftijd. Ze zou haar leven geven om je problemen op te lossen. Ze zal zich soms afvragen wie je zonder deze ziekte zou zijn geweest, maar ze zal leren accepteren en geen ander kind willen dan jou. 

Geduld, hoewel het op de proef gesteld wordt, zal haar beste bondgenoot en deugd zijn.
Soms ernstig, soms sprankelend van vreugde, zullen haar ogen de spiegel zijn van je obstakels en je successen. Uit haar moeilijkheden zal hoop ontstaan en haar doorzettingsvermogen zal altijd winnen.

Ze vermoedt nog niet hoeveel liefde ze in zich heeft. 
Je zult haar wonder zijn en haar mooiste liefdesverhaal.′′

De engel wachtte tot het kind in slaap viel en fluisterde:
”Ik zal er elke seconde zijn…”

.

~ Geschreven door de moeder van een ander kind ~

.

Stoei jij ook ooit met jouw kind, heb je al van alles geprobeerd en ben je ten einde raad? Neem gerust vrijblijvend CONTACT op om de mogelijkheden te bespreken.

.

  • Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
  • Interesse in de gratis masterclass Wat een kindertolk voor jou kan betekenen. Klik dan HIER.
  • Weten waarom het gedrag van kinderen altijd logisch is? Klik dan HIER.

.

KLIK HIER VOOR MIJN ONLINE TRAININGEN.

.

Leuk als we een connectie op Facebook hebben.

Daar deel ik veel inzichten, ervaringen met mijn kinderen, de lessen die ik van ze leer en natuurlijk regelmatig wat tips en inspiratieblogs,  en ja….ook mijn blunders :).

Doe er vooral je voordeel mee.

.

.

.

Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.

.

Is dit blog interessant voor andere mensen in je netwerk? Voel je dan vrij om het te delen. Zij zullen je enorm dankbaar zijn en hun kinderen trouwens ook. 🙂

.


Soms pakken we dingen heel onhandig aan…

“Mam, wat eten we?” vraagt mijn dochter.

Ik flip ‘m helemaal, begin te huilen, word boos en schreeuw: “Alsof mij dat wat uitmaakt wat we gaan eten, alsof ik geen andere dingen aan m’n hoofd heb. Smeer maar een boterham, pak een pizza of haal een frietje, maar val mij er niet mee lastig”.

Mijn (toen 16 jarige) zoon, die zonder woorden altijd mijn signalen begrijpt, komt naar de keuken gelopen en zegt: “Mam….het is oké”. 
Ik brak.

Het verhaal achter dit signaal….

De avond ervoor was mijn vader overleden en die dag was ik samen met mijn zus zijn uitvaart aan het voorbereiden. Ik voelde me alleen omdat mijn man niet thuis was, verdrietig en moe aangezien wij al dagen aan het sterfbed van mijn vader hadden gezeten. Ik had me zo sterk gehouden al die tijd, maar nu kwam er even alles uit.

Ik kon het dan ook binnen vijf minuten heel logisch voor mezelf verklaren waarom ik dacht het volste recht te hebben om zo te reageren. 

Toen de emoties weer wat gezakt waren zei ik tegen mijn dochter: “meisje, dat was niet op jou bedoeld hè”. Waarop ze zei: “dat weet ik mam”.

Lieve ouders, soms pakken we dingen heel onhandig aan omdat we nu eenmaal mens zijn en worstelen met bepaalde gevoelens, die misschien al lange tijd zitten te broeien.

Is dit herkenbaar voor jou? Dan heb ik wat tips voor je:

✔️Kom er altijd daarna op terug als je geschreeuwd hebt tegen je kind of je (ingehouden) emoties bij hen in de schoenen hebt geworpen. Daarmee maak je hen weer vrij, je neemt je eigen verantwoordelijkheid, je heelt de herinnering en kinderen leren hierdoor ook op dingen terug te komen en eventueel excuus aan te bieden als ze iets onhandig hebben aangepakt. 

✔️Besef….ook onze kinderen stoeien ooit met hun emoties die misschien al langer zitten te broeien. En net zoals wij, schieten zij ook ooit uit hun slof en is het niet altijd persoonlijk op jou bedoeld.

✔️De magische woorden ‘het is oké’ doen wonderen.

Liefs Rian 😘

.

Stoei jij ook ooit met jouw kind, heb je al van alles geprobeerd en ben je ten einde raad? Neem gerust vrijblijvend CONTACT op om de mogelijkheden te bespreken.

.

  • Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
  • Interesse in de gratis masterclass Wat een kindertolk voor jou kan betekenen. Klik dan HIER.
  • Weten waarom het gedrag van kinderen altijd logisch is? Klik dan HIER.

.

KLIK HIER VOOR MIJN ONLINE TRAININGEN.

.

Leuk als we een connectie op Facebook hebben.

Daar deel ik veel inzichten, ervaringen met mijn kinderen, de lessen die ik van ze leer en natuurlijk regelmatig wat tips en inspiratieblogs,  en ja….ook mijn blunders :).

Doe er vooral je voordeel mee.

.

.

.

Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.

.

Is dit blog interessant voor andere mensen in je netwerk? Voel je dan vrij om het te delen. Zij zullen je enorm dankbaar zijn en hun kinderen trouwens ook. 🙂

.