Brutale kinderen

.

Ik ben gezegend met ‘brutale’ kinderen.

.

Weet je lieve mensen wat ik ooit besef? Dat wij als volwassenen een enorm voorbeeld en referentiekader zij voor ‘onze’ kinderen/leerlingen.

.
Toen mijn eigen kinderen nog klein waren (en nu nog) heb ik wel eens gedacht…pff…wat een verantwoordelijkheid. De dag staat of valt bij hoe ik mijn bed uitkom. Kun je nagaan hoe je met jezelf geconfronteerd wordt als je kinderen hebt of met kinderen werkt.

.

Nou…die confrontatie die kreeg en krijg ik…genadeloos.

Als ik tegen mijn zoon zei: “nou jongen, is niet helemaal eerlijk wat je nu doet”, dan kreeg ik letterlijk terug: “alsof jij altijd zo eerlijk bent”.
Als ik tegen mijn dochter zei: “geeft niks meid…je mag gerust huilen”, dan zei zij: “yeh wright, alsof jij daar zelf ook zo makkelijk mee omgaat”.
Als ik ooit zei: “je mag gerust voor jezelf opkomen als je iets niet wilt hè”, dan kreeg ik letterlijk terug: “hoe dan? Ik zie dat jou ook niet doen”.

En het meest pijnlijke wat ik ooit te horen heb gekregen is: “mam….als jij het allemaal zo goed weet hè, waarom doe je het zelf dan niet”.

.

Brutale kinderen?

Het is maar hoe je het bekijkt. Ik vind ze eerlijk want ze hebben ook nog gelijk.

.

.

Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
.