Hoe herken je calimero-gedrag

 

Ik is klein en zij zijn groot en da’s niet eerlijk.

Herken je Calimero nog? Een tekenfilmserie wat gaat over een klein zwart kippenkuikentje in een gezin met verder enkel gele kuikens. Calimero staat bekend om zijn beteuterde uitspraak: “Ik is klein en zij zijn groot, en da’s niet eerlijk, o nee”.

.

Nu ben ik vrij klein qua lengte (1,55 mtr) maar dat heeft er in feite totaal niets mee te maken. Klein zijn en klein voelen zijn dus twee verschillende dingen.

.

Misschien ken jij wel van die mensen waarvan je ooit denkt, jezusmina…hij lijkt wel een kleuter? uiterlijk gezien natuurlijk niet, maar op emotioneel niveau is dat dan ook vaak. Diegene die zich ‘aangevallen’ voelt zit dan vaak in een emotioneel pijnlijk kindstuk waardoor hij zich klein voelt.

Iemand anders kan jou namelijk nooit klein maken, alleen maar een gevoel geven wat je ooit had als klein kind.

.

Persoonlijk heb ik het ook wel eens meegemaakt, een situaties waarin ik me klein (gemaakt) voelde of iemand mij behandelde als een klein kind. Met andere woorden, ik liet me behandelen als een klein kind. Inmiddels weet ik dat deze situaties en personen een oud emotioneel stuk aanraakten waar ik als kind ooit last van heb gehad.

Herkenbaar?

.

Voorbeeld:

1. Iemand zegt tegen jou: “dat gaat jou nooit lukken”. Jij voelt je hierdoor klein gemaakt. Dan zou het kunnen zijn dat dit tegen jou gezegd is toen jij een klein kind was en jij helemaal geïntegreerd hebt en bent dit gaan geloven (zelfs nu je volwassen bent). Het kan ook zijn dat jij als kind een minderwaardigheidsgevoel hebt (ontwikkeld) waardoor jij nu als volwassene nog steeds denkt dat jij geen waarde hebt. Dan raakt die persoon of situatie iets aan bij jou waar jij aandacht aan mag geven. Het is misschien wel interessant om te checken of jij dan in een emotioneel jongere leeftijd zit. Vaak is dat rond de kleutertijd.

.

2. Het kan ook zijn dat iemand iets tegen je zegt, iets heel onschuldigs, maar jij trekt het je zo persoonlijk aan en verzint er in je hoofd allerlei gedachtes bij als: ik kan niets, ze zien me niet staan of mijn mening doet er niet toe. Dan is het interessant om te ontdekken wat hier feitelijk gebeurt en wat je er wellicht van maakt door je gedachtes. Want als je alleen naar de feiten kijkt, dan valt het meestal wel mee. Maar op een of andere manier krijg je een vervelend gevoel. Dat gevoel kan dan van je gedachtes afkomen. Die gedachtes op hun beurt zijn van jou, alleen van jou. En hier geldt weer, jouw gedachtes kunnen woorden of situaties schetsen die in jouw onbewuste herinneringen zitten. Dat is vaak een verklaring voor de emotie die dan omhoog komt.

.

3. Zo kan het ook zijn dat je steeds geconfronteerd wordt met de goedkeuring en acceptatie van anderen. En owee als iemand jou of jouw handelen afkeurt. Je voelt je dan klein (misschien niet lief) en zit ook hier in een emotioneel kindstuk. Het kan dan voelen alsof je ouders jouw tekening niet mooi vinden. Check ook hier eens of jij nog steeds handelt en voelt vanuit de positie van een kleuter.

.

4. Een ander voorbeeld is dat jouw kind of partner jouw eten van die avond afkeurt. Vaak worden we dan boos omdat we ons aangevallen voelen. Maar in feite zegt het niets over jou, alleen over het eten. De reden dat je je aangevallen voelt komt dan ook weer van een pijnlijk stuk. Bijvoorbeeld: ik doe het nooit goed – zie je wel dat ik niets kan. Afkeuring en afwijzing komt dan naar boven.

.

Dus als het je ergens raakt en het blijft zich herhalen, dan kun je er vrijwel zeker van zijn dat het van jou is en dat je hiermee iets mag.

Zoals je leest zegt het onderliggende gevoel wat er opborrelt dus heel veel en kan zich afspelen bij een kind die keer op keer getriggert wordt op een pijnlijk (klein)kindsdeel. Maar ook wij als volwassenen worden hiermee geconfronteerd.

Ergens hebben we een allergie ontwikkeld voor mensen die groter zijn, zich groter voelen of zich groter voordoen. En geloof me….dat zorgt voor irritatie. Maar wat interessant is, is dat wij diep van binnen ons ook zo groot willen voelen. Dus de persoon in kwestie raakt niet alleen een emotioneel kindstuk maar ook een (niet uitgesproken) verlangen. Misschien wil je niet precies hetzelfde zijn als die persoon, maar wat je vaak wel wilt is dat jij kunt blijven staan voor jezelf in zulke situaties, dat het niet meer zo raakt of dat je meer zelfvertrouwen hebt en uitstraalt.

.

Hoe herken je jouw emotionele leeftijd?

  • Vaak denken dat je niet goed genoeg bent of niets waard.
  • Je stelt voortdurend vragen en vraagt om bevestiging of goedkeuring.
  • Je maakt jezelf klein bij sterk verbale gesprekspartners.
  • Je bent snel emotioneel geraakt door iets kleins.
  • Je hebt moeite met gelijkwaardige relaties en je voelt je vaak in een underdog-positie.
  • Je maakt je afhankelijk van de ander.

.

Wie raakt deze pijnlijke kindstukken?

In de meeste gevallen de mensen die ons dierbaar zijn. Want zeg eerlijk….al die anderen kunnen we zonder pardon uit ons leven verbannen. Dus de mensen die het dichtst bij jou staan kunnen jou (ook onbewust) het meeste raken op deze pijnlijke plekken. Vaak zijn dat je ouders, broers en zussen, partner en je kinderen. Althans, de mensen die je dierbaar zijn, waarmee je (liefdes)band verder reikt dan bij anderen en de mensen die je niet zomaar uit je leven wilt of kunt zetten.

.

Kinderen zijn hier trouwens enorm genadeloos eerlijk in. Bij kinderen weet je ook diep van binnen dat ze dit nooit met opzet doen om jou te pesten of je dag te vergallen. Daar zijn je kinderen namelijk niet bij gebaat.

.

Hoe komt het dat we ons dan klein kunnen voelen?

Door de jaren heen hebben we in ons leven van alles meegemaakt. Onze ouders waren niet perfect, familie en docentes ook niet. Daar kunnen emotionele trauma’s zijn ontstaan. Op volwassen niveau zien we deze ervaringen niet als trauma’s, maar op kindsniveau is dat wel het geval.

Afijn…..we hebben dus van alles ervaren, van verlaten worden tot hechtingsstoornis, van pesten tot niet goed genoeg zijn, van (persoonlijk opgenomen) afkeuring of geweld tot jezelf wegcijferen. Deze herinneringen zitten allemaal opgeslagen in ons onbewuste. Vaak zijn we ons er niet van bewust en zijn het als het ware enorme blinde vlekken geworden. Deze (voor toen) ongemakkelijke situaties kunnen in het heden tot leven worden geroepen doordat een ander dit bij je triggert.

Dit kan al door iets kleins te zeggen, iets wat in feite weinig betekenis heeft. Bijvoorbeeld een harde stem, een geluid, een geur of gevoel. Deze trigger gaat dan weer activeren in je hersenen en daardoor voel je je vaak weer zoals je toen op dat moment als kind hebt gevoeld. Je voelt je niet alleen een klein kind in die situatie, heel je lichaam beweegt daarin mee en je manier van denken, praten en van kijken. Je vergeet dan als het ware dat je op dit moment een volwassene bent.

.

Wat gebeurt er dan?

Onze hersenen zijn in eerste instantie hard aan het werk om te overleven. Alles waarvan wij ‘denken’ dat er angst om de hoek komt kijken, dat maakt dat je wilt vechten, vluchten of bevriezen, beter bekend als de fight flight freeze reactie .

.

Ouders kunnen niet vluchten uit de situatie en voor bevriezen wordt vaak ook niet gekozen. Bij fight ga je vechten. Je reageert vanuit de ‘boven’ positie, bent kort van stof en zegt dingen als ‘je moet’, ‘ik vind’, ‘ik wil’. Je laat weinig ruimte voor reactie en je hebt zichtbaar een oordeel over wat er gebeurt.

Dit verklaart de miscommunicatie en de botsingen tussen ouder en kind, ongeacht de leeftijd.

.

Wat je kunt doen:

  • Bovenstaand gedrag heeft veel te maken met zelfbewustzijn en zelfvertrouwen. Vaak heeft het diepere psychologische oorzaken die meestal niet één-twee-drie zijn aan te pakken. Wat wel helpt is om je bewust te zijn van deze valkuil. Als je weet welke factoren en welk gedrag bij jou Calimero-gedrag oproepen, kun je je erop voorbereiden.
  • Neem verantwoordelijkheid voor dit stukje van jezelf. Een ander heeft hier totaal geen weet van dat hij dit bij je losmaakt, zelfs de dominante personen, je partner of je kinderen doen dit niet bewust. Uiteraard beslis je zelf of je het wilt benoemen in de situatie. Dat is afhankelijk van hoe veilig jij je voelt.
  • Een vraag die je jezelf zou kunnen stellen is: “Hoe oud voel ik me nu eigenlijk?” Het lijkt een rare vraag, maar als je zonder al te veel na te denken een associatie in jezelf op voelt komen, wees dan niet verbaasd dat je een leeftijd noemt van 15 jaar, of 4 jaar of 2 jaar of zelfs jonger: een baby van een paar weken oud.
  • Als je er geen bewuste herinnering van hebt, wil dat niet zeggen dat het gevoel niet klopt. Je gevoel klopt namelijk altijd. Iets in jou wil dat je hier aandacht aan schenkt. Je mag je nu bewust worden dat deze situatie te maken heeft met het kleine kind in jou.
  • Niemand kan jou met terugwerkende kracht die veiligheid bieden, dat kun je alleen maar zelf. Je kunt dan (als de situatie zich voordoet) in gedachte naar dat kleine kind in jou gaan, hem/haar op schoot nemen en bijvoorbeeld troosten en zachtjes toespreken. Vaak wil het alleen maar even erkend en gezien worden. Geef dit gekwetste kind in jou de liefde en de aandacht die het toen niet heeft gehad.

.

Resultaat:

Als je eenmaal door hebt hoe het werkt en dat het werkt, dan kan dit heel ontnuchterend zijn. Niet alleen voor jou, maar ook voor anderen die hetzelfde ervaren. En het mooie….alles wat jij oplost, hoeft jouw buitenwereld niet meer te laten zien.

.

Dus verschiet er niet van als je de trigger niet meer krijgt.

.

Toitoitoi.

.

Liefs Rian

.

Ps: Meer lezen over je emotionele leeftijd en hoe je dit kunt doorbreken?

Vraag dan hier mijn gratis E-book aan over de 5 posities in relaties.

.

Relevante blogs:

.

 

.

 

.

 

.

.

.

 

 

.

Heb je hier hulp bij nodig? Neem dan gerust vrijblijvend CONTACT op om de mogelijkheden te bespreken.

.

  • Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
  • Interesse in het 60 pagina’s tellende I-boek over spiegelgedrag? Vraag het HIER aan.
  • Gratis interessante E-books over relaties, opvoeden, disbalans en andere diensten, neem HIER een kijkje.

.

Terug naar HOME.

.