Dit had ik niet verwacht….

Tegenover me zit Jolanda, een vrouw van middelbare leeftijd met beide armen in het gips. “Een klein ongelukje met de fiets gehad” zoals ze zegt. Maar dat is niet het ergste. Jolanda wordt nu, buitenom haar pijnlijke armen, enorm geconfronteerd met een aantal thema’s in haar leven. Zelf weet ze dat haar armen wel genezen, maar de onmacht en frustratie tegenover haar jongens hakt er behoorlijk in. “Zeg alsjeblieft hoe ik mijn jongens in actie kan zetten, want ik kan het niet”.

.

Als ik haar vraag wat nu het allerergste is aan deze situatie, antwoord Jolanda:

“Rian, ik kan niets, ben totaal overgeleverd, voel me nutteloos, machteloos en ik moet anderen om hulp vragen, wat ik op zich al moeilijk vind”. De onmacht straalt van haar gezicht af en ik heb met haar te doen. Meteen ben ik alert op de woorden ‘ik kan niks, overgeleverd, nutteloos, machteloos en hulp vragen’ en ik vraag haar of ze deze gevoelens ooit eerder heeft ervaren. Dat heeft ze.

Jolanda verteld dat ze drie jaar geleden is gescheiden van de vader van haar kinderen. Deze man bleek een narcist te zijn en haar volledig gekleineerd te hebben. Twintig jaar lang heeft Jolanda te horen gekregen dat ze niets kon en nutteloos was. Al die jaren heeft ze zichzelf opgeofferd voor haar gezin, voelde zich machteloos en was ze overgeleverd aan de situatie. Jolanda is zichtbaar geraakt door haar eigen woorden en het lijkt alsof er op dit moment een heel klein kind tegenover me zit.

Ik pak de doos tissues, ik ben stil en geef eerst ruimte aan de emoties die waarschijnlijk al heel lang onderdrukt zijn geweest. Dan zegt Jolanda: “Sorry, ik ben nog maar net binnen en ik zit hier al te huilen, dat is toch niet normaal. Jij zult wel denken”.

Typisch hè, dat mensen zich verontschuldigen om hun emoties. Alsof ze iets doen wat verkeerd is, alsof het abnormaal is. Dus ik zeg: “Nee joh….geen sorry, het is allemaal oké. Ik ben blij dat dit eruit komt, want waarschijnlijk zat het in de weg”.

Ook begrijp ik haar gevoelens. Jolanda zal vast niet de enige zijn die dit ooit heeft ervaren en moeite heeft met hulp vragen. Zelfs als je partner geen narcist is.

.

Afijn,…de tranen zijn gedroogd en ze verteld verder:

“Ik heb dit toch niet verdiend. Heel mijn leven heb ik het gevoel gehad dat ik niks waard was. Vroeger al. Mijn broer kon en mocht alles en ik hing er maar wat bij. Hij kon studeren en ik runde het huishouden terwijl mijn moeder in het ziekenhuis lag. Niemand was er voor mij. Ik heb alles in mijn eentje geklaard en ook nog een hoop sores over me heen gekregen. Rian, ik was nog zo klein. Dat is toch niet normaal”.

.

Alles waar Jolanda al die tijd overheen gestapt was, komt er nu uit.

Samen gaan we naar haar innerlijke kind, het kleine meisje in haar wat niet gezien werd. Het meisje wiens mond gesnoerd is geweest en uit angst niets meer durfde te vragen. Dat deel in haar die machteloos de situatie onderging en die overgeleverd was. Al het verdriet, de boosheid en de frustratie komt eruit. Via een systeemmeditatie gaan we kijken welke emotionele ballast Jolanda als kind verantwoordelijkheid voor heeft genomen. Het dient haar niet meer en we geven het terug aan de bron.

Door middel van bepaalde gevoelsoefeningen gaat Jolanda voelen in welke positie ze staat. Het pure kind in haar met al haar gevoelens en behoeftes. Het gekwetste kind in haar wat niet gehoord en gezien werd. En haar overlevingsstrategie die haar als kind gered heeft.

.

Steeds beter zag ze dat deze dilemma’s haar volwassen leven in de weg hebben gestaan en voelde ze wat ze als kind gemist had.

Samen maken we de liefdevolle ouder in Jolanda wakker. Deze ouder die alles voor haar jongens overheeft, mocht nu eerst voor zichzelf zorgen. De nood was hoog. Stap voor stap mag Jolanda de overstap maken naar volwassenheid en weet ze dat ze haar behoeftes mag uitspreken en haar grenzen mag aangeven, wat ze als kind nooit heeft gekund. Dit proces gaat in etappes.

.

Wat dit verhaal duidelijk maakt is dat er altijd iets onder zit.

Mensen lopen niet voor niets vast. In de meeste gevallen gaat het om een patroon wat veel dieper zit dan we vermoeden. Dit blijkt ook wel bij Jolanda. Want haar kindspatroon zat zo diepgeworteld dat het zich herhaalde in haar relatie met haar ex-partner en haar kinderen.
Ook wist ze nu dat haar moeder destijds niet in het Ziekenhuis lag maar in psychiatrische inrichting in verband met een depressie.

Als kind heeft Jolanda altijd gedacht dat ze later nooit zou worden als haar eigen moeder. En wat bleek? Ze deed precies hetzelfde. Maar vanaf nu niet meer. Jolanda heeft dit patroon doorbroken en dat door een ongelukkige val van haar fiets.
Natuurlijk kunnen we nooit in één gesprekje 50 jaar aan patronen aanpakken en oplossen, maar we hebben wel een begin gemaakt.

.

Aan het einde van deze sessie vraag ik haar wat ze na vandaag meeneemt.

Ze zegt: “Ik zie nu dat ik al die jaren gereageerd en gevoeld heb als een klein kind en dacht niets aan de situatie te kunnen veranderen. Nu weet ik dat daar het machteloze gevoel vandaan kwam. Ik ga ermee aan de slag Rian”.

Net als ze bij de deur staat om te gaan zegt ze lachend: “Goh, ik dacht dat jij me advies zou geven om mijn jongens in actie te zetten. Dit had ik niet verwacht”. Ik zeg: “Geloof me, als jij in de positie staat van de volwassene, dan kun je dat zelf”.

.

.

Is de situatie van Jolanda herkenbaar voor jou en wil je hier meer van weten? Overweeg dan een VERTALINGSTRAJECT of neem vrijblijvend CONTACT met me op om de mogelijkheden te bespreken.

Het is een heel waardevol proces en in dat proces wil ik er graag voor je zijn.

.

PS: Leuk als we een connectie op Facebook hebben.

Daar deel ik veel inzichten, ervaringen met mijn kinderen, de lessen die ik van ze leer en natuurlijk regelmatig wat tips en inspiratieblogs,  en ja….ook mijn blunders :).

Doe er vooral je voordeel mee.

.

.

Benieuwd naar de trainingen/workshops die voor 2020 in de planning staan? Neem dan een kijkje in mijn agenda.

.

.

  • Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.

.

Is dit blog interessant voor andere mensen in je netwerk? Voel je vooral vrij om het te delen.

.