Doe snel iets aan mislukt passend onderwijs

‘Ouders, leraren en hulpverleners: ‘Doe snel iets aan mislukt passend onderwijs’.

Dit was de kop van een artikel wat deze week in mijn mailbox verscheen en waar de noodzaak duidelijk spreekt.

.

“De onderwijswoordvoerders krijgen opvallend veel e-mails van ouders. “Ze zijn wanhopig omdat hun kind is vastgelopen en niet weten waar ze nog terechtkunnen” legt Westerveld van Groen Links uit. “Het is de vraag of je pleisters moet blijven plakken en moet doormodderen” benadrukt Van Meenen van D66. “Er zijn allerlei redenen waarom kinderen langdurig thuiszitten. Het is de bedoeling dat scholen, gemeenten en hulpverleners samen een oplossing zoeken, maar dat lukt dus lang niet altijd” geeft Minister Slob voor Basis- en Voortgezet Onderwijs te kennen.

.

Ik ben van mening dat we iets cruciaals over het hoofd zien. Want volgens mij gaat het niet alleen om het onderwijs, maar gaat het om ons eigen individuele systeem. Het (opvoed– en ontwikkelings)systeem waar wij allemaal onderdeel van zijn en het systeem wat ons gevormd heeft tot wie we nu zijn.

.

Wat laten de kinderen van nu o.a. zien?

  • Labels zoals ADHD, Autisme, PDD-nos, dyslexie
  • Concentratieproblemen
  • Pestgedrag
  • Agressie en geweld
  • Psychische problemen
  • Schoolverzuim

.
Hoe kunnen we hier anders naar kijken? Wat kunnen wij zelf als ouders, school en maatschappij doen?

Ik geloof dat het gedrag van kinderen altijd logisch is. Mijn ervaring is dat kinderen alles laten zien waaraan ze worden blootgesteld. Mijn wens is daarom dat we naar deze speciale kinderen kunnen kijken als individuen waarvan wij ontzettend veel kunnen leren. Mits we hiervoor open staan.

.

Verplaats je eens in het kind, check eens of je jezelf herkent en voel wat er dan gebeurt.

.

Want stel je eens voor dat kinderen met het label ADHD doorgaans aan ouders en docentes laten zien dat de volwassene een bepaalde druk ervaart, druk is, druk doet en denkt. Dat die druk hen vroeger is opgelegd, zonder er bewust van te zijn. Dat ze misschien als kind een bepaalde druk op zich hebben genomen en verinnerlijkt hebben.

.

Probeer je ook eens voor te stellen dat de kinderen met het label Autisme ons liefdevol spiegelen dat wij buiten onszelf zijn gaan leven en niet in verbinding staan met onszelf. Dat we ons bewust mogen worden waarom het niet meer veilig voelt binnen in onszelf. Of dat onze innerlijke communicatie vaak te wensen overlaat en niet klopt bij onze binnenwereld. Hoe verwarrend is dat?

.

En stel dat de speciale kinderen met het label PDD-NOS, ons als ouders en leerkrachten een signaal geven dat wij ook veel informatie te verwerken hebben (gehad) en snel overprikkeld raken en/of zijn geweest als kind. Omdat dit bijna ondraaglijk was zijn deze volwassenen vaak robots geworden om te kunnen overleven. Kinderen met dit label tonen alleen wat er in ons leeft.

.

Kun je je een voorstelling maken dat de kinderen die stoeien met een vorm van Dyslexie ons laten zien dat veel volwassenen vastlopen om hun eigen leven te lezen en te begrijpen. De boodschap die zij hiermee afgeven is dat we mogen kijken hoe wij ons leven spellen en schrijven. Ook hebben dyslectische kinderen moeite met abstracte woorden, verschillende klanken en draaien vaak letters om. Stel dat deze kinderen ons zeggen dat wij een abstract bewustzijn gecreëerd hebben, iets wat we met ons volle verstand niet kunnen waarnemen. Of dat veel volwassen zich bewust mogen worden van hun klank (intonatie) in hun stem en of deze kloppend is met hun intentie. En de letters die zij omdraaien dat dat ons zegt dat wij verdraaid zijn gaan leven en eigenlijk alles andersom is.

.

Hoe zou het eruit zien als de kinderen met concentratieproblemen ons willen zeggen dat wij als volwassenen niet meer geconcentreerd zijn op ons eigen leven, onze weg, onze dromen en datgene wat echt belangrijk is op onze leerweg. Dat de kinderen niet bij ‘de les’ kunnen blijven, dat dat ons duidelijk maakt dat wij niet meer bij ‘onze les’ blijven. Dat deze kinderen misschien snel afgeleid zijn kan ons zeggen dat wij afgeleid zijn van datgene wat we dienen te leren.

.

Stel dat we van de gepeste en pestende kinderen leren dat wij als kind gepest zijn geweest, een vorm van ‘pest’ bij ons dragen, ergens de pest aan hebben gehad en/of nog steeds de pest ergens aan hebben. Dat juist deze kinderen ons liefdevol tonen dat we een haat-liefde-verhouding met onszelf hebben. Dat we van de ene kant heel liefdevol zijn en van de andere kant vaak ontzettend gemeen en respectloos naar onszelf en onze eigen gedachtes zijn. Zoals een pestend kind een ander kind slaat, zo ‘slaan’ wij onszelf neer. Dat een gepest kind ons duidelijk kan maken dat we ons in een hoekje gedreven voelen en dat we niet voor onszelf opkomen.

.

Kun je je voorstellen dat ‘agressieve’ kinderen ons spiegelen hoe wij met onszelf omgaan en met de minder prettige emoties zoals o.a. boosheid. Dat deze kinderen ons laten zien dat wij een vorm van agressie (of boosheid) al jaren onderdrukt hebben die diep van binnen zit te wroeten. Maar dat we deze emotie ‘wegslaan’, terwijl we van binnen schreeuwen. Dat ‘agressieve’ kinderen uitvergroten hoe wij onze emoties op een gezonde manier mogen ontladen.

.

Zou je een voorstelling kunnen maken dat de kinderen die last hebben van psychische problemen ons en de maatschappij liefdevol laat zien dat veel volwassenen zelf psychisch in de knoei zitten, juist omdat zij hun hele leven alles hebben moeten onderdrukken. En kun je je dan ook voorstellen dat deze kinderen een emotionele last aan de ouders, docentes en andere volwassenen laten zien. Een last die ontzettend zwaar wordt en niet alleen van hen is. Maar omdat we vaak niet bewust zijn van deze emotionele rugzak, gaan kinderen dit dragen. Juist doordat kinderen deze signalen naar buiten brengen, maakt dat wij ‘wakker’ geschud worden.

.

Zou je er iets bij voor kunnen stellen dat het schoolverzuim van kinderen ons duidelijk maakt dat wij verzuimen om volledig deel te nemen aan het leven. Dat juist deze kinderen ons laten zien dat zij naar school moeten maar dat de volwassene zelf verzuimt om deel te nemen aan de school van het leven. Kinderen die deze taak op zich hebben genomen en zeggen: “Ik wil niet naar school”, laten ons zien dat wij niet willen groeien en ontwikkelen.

.

Dit is zomaar een greep uit de problemen die kinderen laten zien en waar ouders, docentes, het schoolsysteem en zelfs de politiek bij betrokken is. De issues waar kinderen, ouders en het hele opvoed- school en maatschappelijke systeem mee worstelt en iedereen aangaat.

.

Beste ouders, leraren en hulpverleners, we kunnen niet alleen aan onze kinderen en leerlingen blijven sleutelen en het voor hen goed proberen te doen.

.

Alles begint bij jou en mij. Alles waar wij als volwassenen mee stoeien, wat ons raakt, wat we moeilijk vinden, bij ons dragen en tegenaan lopen, dat laten kinderen ons liefdevol zien. Zij kunnen namelijk niet anders. Hoe bewuster wij omgaan met onszelf, des te meer we van betekenis kunnen zijn voor onze speciale kinderen en leerlingen. Opvoeden, begeleiding en ontwikkeling gaat altijd hand in hand en is een ongoing proces.

Weet alsjeblieft, alles waar wij overheen stappen of als kind overheen gestapt zijn, dat zien kinderen liggen. Ze rapen het vervolgens op en proberen het met man en macht aan ons terug te geven, door middel van gedrag en andere signalen. Als wij deze signalen niet begrijpen, gaat het kind eerst harder ‘schreeuwen’. Maar als dat niet werkt geeft een kind uiteindelijk op en zal – net als jij als kind gedaan hebt – deze bagage dragen en verinnerlijken. En zo wordt alles weer doorgegeven aan de volgende generatie. Totaal onbewust.

.

Maar als wij nu beetje bij beetje in de waardevolle spiegels van kinderen kunnen kijken dan zullen jullie, net als ik, zien dat kinderen ons elke dag cadeautjes geven. Speciale geschenken die – als we ze uitpakken – van onschatbare waarde zijn.

.

Ik besef dat dit artikel voor sommige wat ver gaat. Anderzijds weet ik ook dat er al ontzettend veel mensen op deze manier kijken en werken, met alle positieve gevolgen van dien.

.

Dingen veranderen niet als wij niet veranderen.

Alles begint bij die ene kleine stap die jij nu hebt gezet. Dankjewel dat je dit blog hebt gelezen.

Mocht je deze manier van kijken en vertalen interessant vinden en meer over willen weten, neem dan gerust vrijblijvend contact op om de mogelijkheden te bespreken.

.

Meer relevante blogs vind je hieronder.

.

Relevant blogs:

.

** Hoe kinderen weer tot bloei komen **

** Waarom ontwikkeling zo belangrijk is **

** Ben je boos? Pluk een roos **

** Waarom kinderen ons wakker schudden **

** Waarom emotionele begeleiding zo belangrijk is **

** Labels door een spiegelbril bekeken **

** Jij bent het (onderwijs)systeem **

** Kinderen doen wat jij doet, niet wat je zegt ** 

** Als we nu eens stoppen met ‘doen alsof’ **

** 3 belangrijke opties die een puber overweegt **

** Het zegt alles over de ander. Is dat echt zo? **

.

.

  • Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.

.

Is dit blog interessant voor andere mensen in je netwerk? Voel je vooral vrij om het te delen.

.