Hoe jouw geboorte doorwerkt via jou en/of je kinderen

In de buik ben je alleen nog maar een zieltje.

Je hebt werkelijk geen idee van de buitenwereld. Het enige wat je hoort is de stem van je ouders, het rommelen van de darmen van je moeder en het gevoel wat in haar huist. Dat kunnen overigens allerlei gevoelens zijn. Van blij en gelukkig tot verdrietig en depressief, alles pikt dit zieltje op en verankert dit in zijn kleine lijfje. Ook gevoelens van gewenst en geliefd pikt dit kleine zieltje op en verinnerlijkt dit.

.

Ik krijg mensen in mijn praktijk die stoeien met hun kinderen met suïcide neigingen, depressieve klachten en een gevoel van ongewenst en overbodig te zijn. Als ik dan verder vraag blijken zij zelf deze verschijnselen wel enigszins te herkennen bij zichzelf maar niet te kunnen verklaren. Deze zijn al die jaren onderdrukt geweest en zijn ze er positieve mindsets overheen gaan gooien. Want zoals ze dan zeggen: “Ik heb niets om over te klagen, ik heb een geweldig leven. Ik heb diep van binnen niets om depressief over te zijn en toch is dat gevoel er ooit. Ik weet dat ik waardevol ben en toch bekruipt mij het gevoel ooit alsof ik ongewenst ben”.

.

En dan?

Dan gaan hun bloedeigen kinderen deze gevoelens naar buiten brengen en extreem uitvergroten, dan kan het niet meer weggemoffeld worden. Dan wordt het te pijnlijk om het te negeren en te onderdrukken en de angst komt om de hoek kijken. Volkomen terecht.

Als ik uiteindelijk diep ga vertalen, dan blijken veel van deze moeders veel opgepikt hebben toen zij zelf nog als zieltje in de buik zaten. Bij de ene bleek dat haar moeder haar heeft willen aborteren, de andere moeder was zwaar depressief tijdens haar zwangerschap en weer een ander was een ‘moetje’ zoals we dat noemen.

.

De rode draad

Deze gevoelens zijn duidelijk al in de buik overgenomen en hebben als een rode draad door het leven gelopen en zijn al die jaren onbewust onderdrukt geweest. En dan word je op een dag zelf moeder en gaandeweg de jaren zie je je kind steeds verder afdwalen en emoties uitvergroten waarvan je nekharen overeind gaan staan. Je hebt echt werkelijk geen idee wat er in het leven van je kind afspeelt. Je bent je totaal niet bewust van je eigen emoties die jij hebt overgenomen en die helemaal niet van jou zijn. Toch draag je ze bij je en je hebt geen idee waar ze ooit zijn ontstaan.

.

Als ik aan deze moeders vraag wanneer de klachten bij hun kinderen zijn begonnen, dan is dat vaak al op hele jonge leeftijd. Verklaarbaar. Want ook deze ouder heeft deze gevoelens ervaren al op een hele jonge leeftijd.

Kun je nagaan wat we aan emoties bij ons dragen wat vaak niet eens van ons is. Wat jouw moeder misschien voelde toen ze in verwachting was van jou, wederom ook onbewust hè.

.

Idem dito met een bevalling

Misschien kun je eens nagaan welke emoties die als een rode draad door jouw leven lopen en vaak onverklaarbaar zijn en niets met de huidige situatie te maken hebben. Het zou kunnen zijn dat deze emoties één van de eerste emoties zijn geweest die jij hebt gevoeld toen je op de wereld kwam.
Hier is overigens niemand schuldig aan, de meeste bevallingen verlopen nu eenmaal niet altijd perfect. Dat wil overigens niet zeggen dat jij als baby (of jouw baby) er niets van mee heeft gekregen.

.

Mijn ervaring tijdens een baby-opstelling.

Angst en paniek voerde de boventoon in die opstelling. Ik wist niet wat er gebeurde, maar deze gevoelens hebben dan ook als een rode draad door mijn leven gelopen en stonden vaak niet in contrast met de huidige situatie. Totdat ik mijn moeder belde na die baby-opstelling en haar in geuren en kleuren uitleg vroeg hoe ik op de wereld ben gekomen. En wat bleek…..er ontstond er een enorme panieksituatie ten tijde van onze geboorte (ik ben van een tweeling). Toen ik eenmaal geboren was hing het leven van mijn tweelingbroer èn van mijn moeder aan een zijden draadje. Kun je dus nagaan welk gevoel ik als eerste heb opgepikt tijdens die bevalling.

.

Als verpleegsters, verloskundigen, kraamhulpen en alle anderen rondom het kraambed van mijn moeder wisten wat er op zielsniveau gebeurt in het lijfje van een baby, dan zou er een hoop toekomstig leed bespaard kunnen worden. Dan zou er buitenom de lichamelijke verzorging ook zeker een emotioneel aspect aan bod komen. Want laten we even heel eerlijk zijn. Als baby kun je alleen maar voelen en pik je alles op wat er om je heen gebeurt. Die gevoelens en herinneringen zitten diep verankert in jezelf.

.

Maar nu stel dat je een 5 of 6 jarig kind bent en je bent getuige van zo’n enorme panieksituatie, het leven van je tweelingbroer en van je moeder staat op het spel. Je voelt de angst en paniek, iedereen schreeuwt en probeert met man en macht deze twee levens te redden. Jij als klein kind staat daar hulpeloos bij en bent getuige van dit tafereel. Je kunt niets doen of zeggen maar aanschouwt dit en neemt alles in je op. Zou dit sporen achterlaten?

Zou de buitenwereld beseffen dat ook jij als klein kind dit hebt meegekregen? Ik denk het wel. Ik denk echt dat je dan als kind ook bepaalde emotionele hulp krijgt om dit te verwerken. Bizar dan eigenlijk hè, dat dat bij een baby niet gebeurt.
.

Vind je dit interessant?

En wil jij ook wel eens weten wat er in jou en in je kind zit? Lopen bepaalde patronen en emoties als een rode draad door je leven en blijft het zich herhalen?

Mocht je samen met mij willen kijken wat er nodig is in jullie gezin of situatie, overweeg dan een VERTALINGSTRAJECT of neem vrijblijvend CONTACT met me op om de mogelijkheden te bespreken. Het is een heel interessant proces en in dat proces wil ik er graag voor je zijn.

.

Liefs Rian

.

 

  • Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
  • Interesse in het 60 pagina’s tellende I-boek over spiegelgedrag? Vraag het HIER aan.
  • Gratis interessante E-books over relaties, opvoeden, disbalans en andere diensten, neem HIER een kijkje.

.

Is dit blog interessant voor andere mensen in je netwerk? Voel je vooral vrij om het te delen.

.

Terug naar HOME.

.