Een paar jaar geleden heb ik een tijdje op een zorgboerderij mogen werken en op een middag mocht ik een aantal dossiers inzien om een indruk te krijgen van de problematiek van deze kinderen.
Wat ik vooral las waren diagnoses van autisme, adhd, add, pdd nos, dyslectie, agressief, hoogbegaafd, zwakbegaafd, moeilijk, anders, afwijkend of pittig.
Zelf ben ik nooit gediagnosticeerd met een ‘label’ maar ik herkende mezelf wel in deze kinderen en het eerste wat ik dacht was, ‘ojee…..ik heb dit ook allemaal’.
.
Ik heb met tijd en wijlen ook ADD. Ben dan ooit snel afgeleid, vermijd ooit drukke situaties, heb meer behoefte aan slaap, heb ooit moeite met het laten zien van mijn gevoelens en stoei ook met onzekerheid.
.
Diep van binnen ben ik ook een ADHT’tje en kan ik mijn aandacht er niet bijhouden mits een onderwerp interessant genoeg is. Heb ik ook ooit moeite met luisteren en al helemaal als het dingen zijn waar ik niets mee kan. En nog regelmatig stel ik bepaalde taken uit.
.
En ja, ooit staat mijn hyperactiviteit me in de weg als ik denk altijd bezig te moeten zijn, niet stil kan zitten en een innerlijke rusteloosheid ervaar. Ook mijn impulsiviteit is een vorm van ADHD, omdat ik af en toe eerst doe voordat ik nagedacht heb, soms dingen eruit kan flappen, anderen in de rede val en op eerdere zaken terugkom als ik heb ontdekt dat ik eigenlijk te snel een beslissing heb genomen.
.
Mijn PDD-NOS kenmerkt zich doordat ik wel eens overspoeld raak door teveel informatie. Dat ik zonder nadenken wel eens uit mijn comfortzone stap en op sommige momenten liever ga voor voorspelbare situaties. Met tijd en wijlen vind ik het moeilijk om mijn gedrag aan te passen, zelfs als de situatie daarom vraagt en de non-verbale communicatie van mensen om me heen mij ooit verward.
.
Op bepaalde vlakken vertoon ik kenmerken van extreem zwakbegaafd en op sommige vlakken kenmerken van hoogbegaafd.
.
Dus nadat ik de dossiers van deze kinderen had gelezen was ik benieuwd hoe ik nu tegen hen aan zou kijken. Een aantal van deze kinderen sprak ik daarna en weet je wat ze allemaal gemeen hadden? Stuk voor stuk vertelden deze kinderen mij dat ze zich zijn gaan gedragen naar het label wat ze hadden gekregen en zeiden: “als ik dan toch dat label heb, dan kan ik me er net zo goed naar gaan gedragen. Best een zorgwekkend gegeven toch?
.
Ik wil je even meenemen naar het verhaal van een moeder wie een brief kreeg……
Op een dag kwam er een vierjarig jongetje thuis uit school met een brief in zijn hand. Het jongetje kon zelf nog niet lezen en gaf deze brief aan zijn moeder. Zijn moeder las de brief voor:
“Beste mevrouw, uw kind is zo slim dat we hem niets meer kunnen leren. Hij weet alles al, dus hij hoeft niet meer naar school te komen”.
.
Deze moeder heeft de rest van haar leven toegewijd aan de verzorging en onderwijs voor haar zoon.
Jaren later, toen de zoon inmiddels zelf volwassen was, overleed zijn moeder. Na het overlijden snuffelde de man in zijn ouderlijke huis rond en vond op zolder een briefje. Het was het briefje wat deze jongen als vierjarig kind had meegekregen van de directie van zijn toenmalige school. De exacte woorden op dat briefje waren:
“Beste mevrouw, uw kind is zo dom dat hij niet naar school hoeft te gaan, we kunnen hem niets leren. Hij vergeet namelijk alles weer”.
Hoogachtend,
De directie van de school”
.
Lieve mensen….dit verhaal gaat over Albert Einstein.
Einstein was een wetenschapper, een genie en heeft in totaal 6 prijzen gewonnen. Dat waren de nobelprijs voor natuurkunde en de matteucci medal in 1921. In 1926 won hij de gouden medal van de royal astronomical socety. In 1925 won hij de copley medal. In 1921 won hij de maxplanck medal en zijn laatste prijs won hij in 1935 en dat was de franklin medal.
Het verhaal van Einstein maakt mij duidelijk dat als een docent of ouder niet weet hoe met het kind om te gaan, dat een label plakken dan de snelste manier is.
.
Maar wat gebeurt er als we labels door een ‘spiegelbril’ kunnen kijken?
.
Wat zit er dan bijvoorbeeld in A.D.H.D. verscholen?
Anders Doen om (H)erkennings-Drang. Kinderen met deze diagnose doen vaak heel druk, kunnen niet stil zitten en zijn precies de controle kwijt over bepaalde handelingen. Kijken we door een ‘spiegelbril’; waar leeft dan de onrust in onszelf? Of is het de druk van de maatschappij? Onderdrukken we dingen in onszelf die eigenlijk gezien willen worden? Zit er iets in ons, dat (van ons kritische zelf) stil moet zitten, maar er eigenlijk uit wil? Zijn we misschien de controle kwijt om in alle situaties bij onszelf te blijven?
.
Wat zeggen kinderen met autisme ons?
Als je luistert naar dit woord dan hoor je eigenlijk OUT IS ME. Deze ‘autistische’ kinderen tonen ouders liefdevol dat ze buiten zichzelf zijn gaan leven. Een kind dat dit label draagt duikt ‘in zichzelf’ en spiegelt daarmee de ouders, opvoeders of docentes dat ze dit ook eens mogen gaan doen. De ouders mogen ontdekken wat ervoor heeft gezorgd dat het onveilig is om te wonen of te leven bij ‘zichzelf’. Er is van alles dat in de ouder huist dat er eigenlijk uit mag.
.
Misschien dat bovenstaande voor velen veel te ver of te diep gaat.
Anderzijds weet ik ook dat er mensen onder jullie zijn die dit ook beginnen te zien. Ze geloven of ‘weten’ dit al.
Kinderen zijn hier omdat we juist van hen kunnen leren en ontdekken wie we werkelijk zijn door eerst te achterhalen wie we zijn geworden.
.
En dat gebeurt als we door een ‘spiegelbril’ durven kijken?
.
Mocht jij nu willen weten wat het gedrag, label of diagnose van je kind jou wil zeggen of wat deze (nieuwetijds)kinderen voor ons in petto hebben?
Neem dan gerust vrijblijvend contact met me op om de mogelijkheden te bespreken.
.
Relevante blogs:
.
Geef je eigen jeugdtrauma niet door
.
Als je de signalen van je kind begrijpt…
.
Je kind emotioneel begeleiden….
.
Waarom ontwikkeling zo belangrijk is….
.
- Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
.
.
TRAININGEN:
.
.
.
.
.
.
.Is dit blog interessant voor andere ouders of docentes in je netwerk? Voel je vooral vrij om het delen.
.