.
Een paar jaar geleden….zomaar op een doordeweekse avond aan de keukentafel, zaten twee kinderen van (toen) 8 en 10 jaar aan de keukentafel te kletsen over de dood.
.
Dat was niet zomaar…hun oom was een paar weken geleden overleden en het mysterie rondom de dood had hun interesse gewekt.
.
Het ene kind vraagt aan de moeder of hun oom nu in de hemel is. Waarop de moeder zegt: ‘ja…ik denk het wel’.
Het kind is nieuwsgierig en vraagt of iedereen naar de hemel gaat. Waarop de moeder antwoord: ‘ja…daar ga ik wel vanuit’.
.
Lees Meer
.
Het andere kind stopt even met eten en vraagt verontwaardigd: ‘En de hel dan?’
Waarop het ene kind vol overtuiging antwoord dat er helemaal geen hel bestaat. ‘Dat hebben grote mensen alleen maar gezegd om anderen bang te maken’.
.
Het andere kind is nog niet helemaal overtuigd en vraagt nog even door. ‘Maar als er geen hel bestaat hè, dan gaat dus iedereen naar de hemel? Wordt het daar dan niet veel te druk?’
‘Nee joh’ zegt het ene kind. ‘Als het te druk wordt dan komen er gewoon weer mensen terug’.
.
Het andere kind straalt…..en zegt: ’ooohhh…gelukkig’.
.
Ik luister en geniet van dit gesprekje tussen mijn twee kinderen en tegelijkertijd besef ik…
.
“Als we ze niets wijs hoeven te maken over de dood, dan hoeven we dat waarschijnlijk ook niet over het leven”.
.
.
Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
Interesse in het I-boek over spiegelgedrag? Vraag het HIER aan.
.
