.
Er wordt veel geschreven en gepraat over pubers, puberteit en het puberbrein. Wat doen ze zoal, wat doen ze vooral niet wat ze eigenlijk wel zouden moeten doen, waar gaan ze over de grenzen en testen ze je uit en wat gaat er in die koppies om? Ze worden vaak lastig en tegendraads genoemd en hun signalen worden van tafel geveegd onder het mom ‘puberteit hè’. Maar is dat echt zo? Helpt deze gedachte jou? Wordt het daar thuis gezelliger op of wordt jullie afstand alleen maar groter?
.
Ik deel jullie heel graag mijn kijk op pubers. Niet om te bewijzen dat dit waarheid is hè, puur om jouw gevoel van waarheid te testen. Ik heb dit geschreven vanuit de kijk van een kind gezien. Ga het daarom vooral niet beredeneren met je (volwassen) hoofd, maar lees dit stukje vanuit het kind wie jij ooit was en voel hoe krom de dingen ooit zijn gelopen of wat het ooit met je gedaan heeft.
.
Ps: ik vergroot sommige dingen wat extra uit om een punt te maken, net als een puber.
.
Waar het begint.
Als klein en schattig baby’tje kom je op de wereld, er wordt nog niets van je verlangd. Je kunt nog niet praten dus zul je via je lichaamstaal signalen moeten afgeven. Je ligt heerlijk te dutten in je moeders armen en oma komt binnen. Je wordt afgegeven aan oma. Je oma die altijd zo stinkt naar koffie en net van te voren ook nog eens een heftige ruzie met opa heeft gehad. Jij als baby’tje weet niet wat er is, maar je voelt een zwarte wolk om haar heen en ruikt haar stinkende koffie. Je verzet je daartegen en begint te huilen (want dat is het enige wat je kunt doen). Je moeder zegt nog heel sussend (terwijl ze diep van binnen ook iets aanvoelt) “kom maar, want misschien is ze wel moe”. Geen een moeder wil een huilende baby of drama met moeder of schoonmoeder, dus gelukkig mag je terug in je moeders armen.
.
Als peuter.
Je wordt groter en begint als peuter wat woordjes te krijgen. Vanaf nu kun je je al iets duidelijker maken. Het is bedtijd en vader doet je in bad. Je voelt je vaders ongeduld, hij heeft het misschien druk gehad op zijn werk, ruzie gehad met mama of gewoon geen zin nu. Jij neemt dit ongeduld over (wat trouwens alleen maar energie is) en ligt vervolgens niet stil op de commode zodat je vader je luier om kan doen. Dan wordt papa boos en zegt met harde stem: “lig nu eens stil jij”. Waarop jij zegt: “stomme papa”. Dan is het het hek van de dam en moet jij vervolgens als straf meteen naar bed.
.
Naar school.
Weer wat later ga je naar school en daar gaat de autoriteit zachtjes door. Tijdens het speelkwartier ben je net iets te enthousiast en gaat de bal over het hek. De juffrouw komt boos aanlopen en vraagt wie dat gedaan heeft. Jij twijfelt om het te zeggen, want ja…je weet wat eerlijkheid voor consequenties heeft. Maar goed, je kunt je vriendjes hier niet voor op laten draaien, je voelt je klein en zegt heel zachtjes: “sorry juffrouw, dat was ik”. Je wordt bij je nekvel gegrepen en naar binnen gesleurd waar je de lerarenkamer binnen moet om daar eens uit te doeken te doen wat je hebt gedaan. Vervolgens mag je weer doodleuk de klas in en moet je net doen alsof dit allemaal niets was. Er gaat van alles door je lichaam heen, je voelt je alleen, kwetsbaar, in de zeik gezet, boos, bang en verdrietig tegelijk. Je voelt dat je energie ergens heen moet, maar je weet niet waar en durft het niet de vrije loop te geven. Het enige wat je kunt doen is met je vingers tikken (je krijgt ze niet stil) en hoppa…..daar dient het volgende zich aan. Je wordt uit de klas gezet onder het mom ‘storende factor’. Tussen de middag ga je naar huis en verteld eerlijk en kwetsbaar wat er gebeurd is. Daar krijg je nog een schep erboven op met de woorden: “dan zal je het er wel naar gemaakt hebben”. Dit is de druppel. Vanaf nu weet je dat grote mensen onder één hoedje spelen, dat jij er niet toe doet en eerlijkheid eigenlijk alleen maar een woord is. “En dan zeggen ze dat ik eerlijk moet zijn. Ik snap het niet meer”.
.
Eindelijk puber.
Alles gaat vrolijk zijn gangetje (maar diep van binnen voelt het anders). Je wordt puber. Ha leuk….nu ben ik bijna net zo groot en sterk als de volwassenen dus misschien kan ik nu iets inbrengen wat al die jaren scheef is gelopen.
Je overweegt 3 opties.
- Je gaat met man en macht alles proberen recht te zetten en uitproberen wat je hebt meegekregen vanuit je jeugd, van de volwassenen en de maatschappij. Je dient grenzen over te gaan, lef te hebben, doorzettingsvermogen en de consequenties te accepteren.
- Je gaat ‘vrolijk’ door met deze schijnheiligheid omdat het geen nut meer heeft. Je probeert je daar een weg in te vinden en doet vervolgens maar wat anderen ook doen zodat je perfect in het plaatje van de maatschappij past.
- Je besluit vanaf hier alleen nog maar te luisteren naar anderen, want zij weten het beter. Ja, je voelt je kwetsbaar, onzeker, klein, je laat over je heen lopen en hebt geen eigen mening meer of houdt deze uit zelfbescherming maar voor je.
.
.
Dankbaar.
Ik ben diep van binnen dankbaar dat mijn kinderen (in de puberleeftijd) zich hebben verzet tegen alles wat krom was en wat ik onbewust ook nog doorgaf. Juist door hen besefte ik dat ik in de derde keuze leefde, dat vervolgens de tweede keuze ook veilig en vertrouwd voelde en inmiddels (door hun doorzettingsvermogen) het lef heb gehad de sprong te wagen naar de eerste keuze.
.
Een belangrijke beslissing.
Daarom lieve mensen, pubers staan niet alleen voor moeilijke schoolkeuzes, vriendenkeuzes of welke keuzes dan ook. Vanaf hier dienen zij een hele belangrijke beslissing voor hun leven te maken. Als wij als volwassene een beetje meer begrip kunnen opbrengen voor hun denk- en doewereld en durven terug te kijken naar het kind in onszelf, geloof me mensen…..dan hebben wij ook ooit voor deze keuze gestaan en misschien nog.
.
Wees je alsjeblieft bewust van wat er ooit in ons gecreëerd is en wat wij hiervan door willen geven. Want kinderen, en dan vooral de pubers, blijven signalen afgeven van de dingen die diep van binnen krom zijn gelopen.
.
Zeg eens eerlijk, in welke keuze leef jij?
.
.
Wellicht zijn deze blogs ook interessant voor je:
.
.
.
.
Stoei jij ook ooit met jouw puber, heb je al van alles geprobeerd en je bent ten einde raad? Neem gerust vrijblijvend CONTACT op om de mogelijkheden te bespreken.
.
.
- Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
- Interesse in het 60 pagina’s tellende I-boek over spiegelgedrag? Vraag het HIER aan.
- Gratis interessante E-books over relaties, opvoeden, disbalans en andere diensten, neem HIER een kijkje.
.
Terug naar HOME.
Dit delen:
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op WhatsApp (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Skype te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Tumblr te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Meer