Teleurgesteld in (het geslacht van) je kind?

.

DIT artikel kreeg ik afgelopen week doorgestuurd en ik heb het helemaal gelezen. Echt heel interessant. Want ja…teleurgesteld in (het geslacht van) je kind….pff….dat willen ouders niet denken, laat staan voelen en al helemaal niet uitspreken.

Ik begrijp dan enigszins de ophef van dit artikel ook wel, want laten we eerlijk wezen, je mag blij zijn dat je al in verwachting mag raken, blij zijn dat je lichaam de zwangerschap kan voldragen en ontzettend dankbaar zijn als je een (gezond) kind op de wereld mag brengen.

.

Ik weet nog toen ik 18 jaar geleden in verwachting was van ons tweede kindje en mijn buik bij de 10 weken al behoorlijk dik was en de verloskundige haar vermoeden uitsprak dat het wel eens een tweeling kon zijn. Die kans was dan ook behoorlijk groot daar ik zelf ook van een tweeling ben en mijn beide ouders ook. Ik moest nog een paar dagen wachten op de echo maar in die paar dagen had ik al een plaatje gecreëerd dat ik zou mogen bevallen van een tweeling. Het was zo leuk om hierover te fantaseren.

Toen bij de echo bleek dat het er (maar) één was voelde ik me heel verdrietig en tegelijkertijd schuldig om dat gevoel. Gelukkig was mijn partner zo begripvol en zei meteen: “ik begrijp het goed, het plaatje is nu even anders dan je had gedacht hè” en vervolgens voelde mijn verdriet stukken minder en daardoor verdween het schuldgevoel.

Kun je dus nagaan…..het plaatje van een tweeling had ik maar een paar dagen gehad.

.
Lees Meer