De meeste ouders willen dat hun kind gelukkig is en zich goed kan ontwikkelen. Daarom voelen zij zich verantwoordelijk voor hun kind vanaf het moment dat het geboren is.
.
.
Naast je eigen verantwoordelijkheidsgevoel, ben je ook voor de wet verantwoordelijk voor je kind. Je hebt de plicht om je kind te onderhouden tot het 21 jaar is. Ook wanneer je bent gescheiden. Die onderhoudsplicht vul je meestal automatisch in:
Je voedt je kind op, je zorgt voor eten en drinken, je geeft je kind onderdak en je zorgt dat je kind naar school kan.
Ook ben je als ouder aansprakelijk als je kind bijvoorbeeld iets van anderen kapot maakt.
.
Buitenom dat voelen we niet alleen bovenstaande dingetjes maar voelen we ook ooit een enorme druk om alles perfect te willen doen. We voelen ons verantwoordelijk voor hun geluk, we willen onze kinderen steunen, achter ze staan, normen en waarden meegeven, altijd onvoorwaardelijk van ze houden, leren wat goed of slecht is, vrienden- of schoolkeuzes stimuleren, waarschuwen voor alcohol en drugs, leren hoe ze hun emoties mogen uiten (of onderdrukken), hoe ze onderling met elkaar omgaan, hoe ze (financieel) zelfstandig kunnen worden, verantwoordelijkheid kunnen/mogen nemen en zo nog veel meer.
.
En nu even heel eerlijk hè. Lukt dat jou? Bij mij namelijk niet.
.
.
.
Toen ik erachter kwam dat het eigenlijk relaxter kon gaan, toen veranderde alles.
.
Want ik ben nu eenmaal niet perfect, ik wil ze wel altijd steunen maar diep van binnen ben ik het echt niet altijd met ze eens en kan ik niet altijd achter ze staan. Natuurlijk sta ik gevoelsmatig wel achter ze, maar niet altijd achter hun keuzes (en dat is maar goed ook).
.
Ik werd me bewust welke waarden en normen ik ze wilde meegeven, totdat ik besefte dat ik niet eens wist welke normen en waarden ik eigenlijk belangrijk vond en dat die van hen soms totaal anders waren.
.
Ik houd ontzettend veel van mijn kinderen, maar echt…..ik heb daar ook wel eens voorwaarden aan gesteld. Nee, daar ben ik niet trots op, maar het is wel gebeurd.
.
Om ze te leren van goed of fout was moest ik zelf eerst leren wat ik goed of fout vond. Want ik merkte dat de dingen die ik als fout bestempelde, deze vroeger als fout waren bestempeld.
.
Vrienden- en schoolkeuzes stimuleren…..nou, daar ben ik allang mee gestopt. Onbegonnen werk en de sfeer werd er thuis niet beter op.
.
Toen kwam ik tot de volgende ontdekking.
.
Want als ik mijn verantwoordelijkheid als ouder neem en tijd win door me niet langer bezig te houden met al die andere ‘belangrijke’ dingetjes (waar we vaak geen invloed op hebben), dan kan ik dus met die kostbare tijd mezelf onder de loep nemen in de hoop dat zij hier ook hun voordeel mee doen.
.
En dat deed ik.
.
Ik heb daarom wat tips voor je die het voor jou ook relaxter kunnen maken. Geloof me….elke ontwikkeling die jij doorvoert heeft direct resultaat op je kind(eren). Dan hoef je ze niet zozeer van alles mee te geven, dan hoeven ze alleen maar bij je af te kijken.
.
Twee vliegen in één klap.
.
Dus je geeft je kinderen liefde, eten, drinken, onderdak, veiligheid en zorgt dat ze naar school kunnen.
.
En onderstaande dingetjes ga je bij jezelf checken:
.
1. Perfect:
Denk ik perfect te moeten zijn? Voor wie dan? Wat brengt het me en wat kost het me? Wat gebeurt er als dit niet perfect verloopt? Lijdt er dan iemand schade van?
.
2. Steunen:
Steun ik mezelf en sta ik voor 200% achter mijn beslissingen? Heb ik (nog) goedkeuring nodig van de buitenwereld? En waarom dan?
.
3. Normen en waarden:
Wat zijn mijn waarden en normen? Ben ik normen en waarden van vroeger door aan het geven? Waar hecht ik nu echt waarde aan en wat is voor mij normaal? Zijn de normen en waarden van mijn kinderen anders? Zo ja….kunnen deze samenwerken?
.
4. Onvoorwaardelijke liefde:
Houdt ik onvoorwaardelijk van mezelf, inclusief de moeilijke stukjes en inclusief mijn verleden? Houd ik ook onvoorwaardelijk van mijn ouders? Want zij zijn een stukje van mij.
.
5. Goed of fout:
Wat is goed en wat is fout? “Is dit echt waar?” “Hoe voel ik me als ik die gedachte heb?” “Hoe zou ik me voelen als ik die gedachte niet had?”
.
6. Vrienden:
Met welke vrienden omring ik me, word ik daar blij van? Is het uit gewoonte of uit plicht? Passen zij nog steeds bij mij? Kan ik daar mezelf zijn? Is het gelijkwaardig, eerlijk en zuiver? Hoe en wie ben ik als ik bij hen ben?
.
7. Keuzes:
Voor welke keuzes sta ik of maak ik? Heb ik daar een keuze in? Welke keuze wil ik maken maar durf ik niet? Wie of wat houdt me tegen?
.
8. Alcohol en drugs:
Welke ‘verdovende middelen’ zitten nog in mij? Wat verdoof ik en wat wil ik hiermee onderdrukken? Wat is het ergste wat er kan gebeuren als ik het niet meer verdoof?
.
9. Sociaal:
Als ik wil dat mijn kinderen onderling goed met elkaar omgaan, is het noodzaak om mijn relatie te bekijken. Want ook dat spiegelen ze mij terug. Ik mag ook onder de loep nemen hoe mijn relatie met mijn broers en zussen is/was. Wat maakt dat ik de ruzie tussen mij kinderen moeilijk vind? Is er ook iets in mij van tegenstrijdigheden die ‘ruzie’ hebben?
.
10. Financiële zelfstandigheid:
Om mijn kinderen financiële zelfstandigheid te geven mag ik me bewust worden van hoe ik omga met dingen die waarde hebben. Wat heeft voor mij waarde? Kan ik geven, kan ik ontvangen? Geef ik teveel en ontvang ik te weinig?
.
11. Verantwoordelijkheid:
Om mijn kinderen te leren wat verantwoordelijkheid is zal ik mijn verantwoordelijkheid testen. Waar neem ik deze en waar laat ik deze liggen? Neem ik ook verantwoordelijkheid voor dingen die niet van mij zijn of neem ik bepaalde verantwoordelijkheid uit handen van een ander? Heb ik ook verantwoordelijkheid gedragen die niet van mij is? Waarom heb ik dat gedaan en wat maakt dat ik dat nog steeds doe? Wie wordt hier bevoordeeld en wie benadeeld? Ontneem je misschien een ander ook een waardevolle les? Ben ik ook echt verantwoordelijk voor hun geluk of wil ik dat ze mijn geluk kopiëren.
.
12. Emoties:
Iedereen heeft emoties, niemand uitgezonderd. Hoe ga ik met mijn emoties om? Welke mogen er zijn en welke niet? Welke laat ik zien en welke niet? Hoe werd er vroeger met mijn onaangename emoties omgegaan, hoe ga ik daar nu mee om? Durf ik niet alleen mijn lach te laten zien maar ook mijn boosheid of verdriet? Voel ik me veilig genoeg om alles er te laten zijn? Zijn er emoties die ik afkeur bij mijn kinderen? Want daarmee wijs ik ook mezelf af.
.
Voordeel:
.
Je leert jezelf kennen, je ontwikkelt jezelf, je kinderen nemen je voorbeeld over en het wordt er thuis stukken gezellig op.
We hoeven echt niet alles voor ze op te lossen of over te nemen. Kinderen willen alleen maar liefde, veiligheid, een dak boven hun hoofd en eten. De rest kijken ze af bij ons.
Liefs Rian
.
.
Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
Interesse in het I-boek over spiegelgedrag? Vraag het HIER aan.
.
Terug naar HOME.
.