Iedereen huilt. Niemand uitgezonderd. We zijn huilend op de wereld gekomen. Het was onze eerste communicatie. Sterker….als je als baby niet huilde, dan mankeerde je iets. Dan hielden ze je misschien ondersteboven om de longetjes open te maken.
Dus ja, zo gezond is huilen dus.
Maar helaas zijn velen van ons opgegroeid in een gezin of samenleving die het als een teken van zwakte is gaan beschouwen. Sommige jongens kregen te horen dat ze niet mochten huilen omdat dat niet stoer was, meisjes werden als verwend of zwak gezien als ze vaak huilden.
.
Wat doe je dan als kind?
We begonnen onze emoties uit angst te verbergen. We zijn gaan geloven dat het ons kwetsbaar zal maken, we ‘gewond’ zullen raken als we ons kwetsbaar openstellen en dat anderen misbruik van onze kwetsbaarheid gaan maken. Als je dat bent gaan geloven, dan heb je een behoorlijk hoge prijs betaald voor die overlevingsstrategie.
Ik zal de laatste zijn die daarover oordeelt, bin there done that. En ja…zonder pardon gaf ik het hele riedeltje ook nog eens door aan de volgende generatie, die het letterlijk terugspiegelde, thank God.
.
De waarheid is echter dat we allemaal af en toe een goede kreet nodig hebben, en het is absoluut normaal.
Zal ik het nog sterker vertellen? Het is van cruciaal belang om je emoties onder ogen te zien, omdat het een teken is van emotionele intelligentie of het vermogen van een persoon om zich bewust te zijn van zijn gevoelens en om deze openlijk uit te drukken.
En ja, zelfs (of juist) als je het moeilijk vindt om je emoties te tonen, moet je het doen.
.
Doe je dat niet?
Dan bouw je (nog meer) stress en problemen op. Je wint echt niets door je gevoelens te negeren. Op een gegeven moment kun je er niet eens meer aan ontsnappen. Want alles waar jij aan voorbij loopt, negeert, bedekt met de mantel der liefde (of angst) zal via de volgende generatie geuit worden. Met andere woorden, alles wat jij laat liggen, dat raapt je kind op.
.
Als je blijft doen alsof alles goed is, heb je een emotionele ontlading nodig. Iedereen.
En bij de ene uit het zich in verdriet en bij de ander in boosheid. Is trouwens ook wel een interessant dingetje. Wist jij dat de mensen die moeite hebben met huilen vaker boos reageren? En wist jij dan ook dat de mensen die moeite hebben met boosheid vaker vanuit verdriet reageren. Bizar toch? Onderzoek het maar eens bij jezelf.
Eigenlijk zitten beide personen in hetzelfde patroon. Want boos en bedroefd zitten heel dicht bij elkaar.
.
Huilen is dus niet erg.
Het is een geweldige manier om alle opgebouwde spanning en stress los te laten, je problemen aan te pakken en eindelijk verder te gaan.
Ook helpt huilen ons beter om te gaan met emotionele stress. Huilen helpt ons sneller te verwerken dan wanneer we helemaal niet huilen. Dat is overigens niet het enige. Huilen maakt deel uit van een pakket om (alle) emoties tot uitdrukking te brengen.
Stel je voor dat je met een sterfgeval te maken krijgt. Dan huil je. Daar hoef je niet eens over na te denken. Het gebeurt gewoon.
Je wil er misschien over praten en zou in de eerste periode misschien niet eens kunnen werken. Zoveel verdriet heb je.
En dan, geleidelijk aan, neemt de onrust af. Je komt dan op een punt waarop je naar foto’s zou kunnen kijken, en hoewel je hem/haar zou herinneren, zou er geen krachtige emotionele reactie meer zijn. Op dat moment zou je kunnen zeggen dat het emotioneel is verwerkt.
Dus het is niet: tijd heelt alle wonden. Het is: wat je met die tijd doet wat de wonden heelt.
.
Als je ’t mij vraagt:
- Huilen is de beste manier om jezelf te verzachten. Na een goede jankpartij voelt iedereen zich herboren!
- Huilen helpt ons verlies te verwerken, zodat we met open harten kunnen blijven leven. Anders zijn we voorbereid op depressie als we deze krachtige gevoelens onderdrukken.
- En….de beste huilbuien zijn de tranen waarvan je niet eens weet waar ze vandaan komen.
.
Zeg daarom nooit “sorry” als je huilt. Want je hoeft je nergens voor te verontschuldigen.
.
Ps: kinderen zijn (nog) niet zo geconditioneerd als ons (althans, dat mag ik hopen), dus zij huilen gemakkelijker. Jouw kind zou dus zomaar als voorbeeld kunnen dienen. Doe daar je voordeel mee.
Is dit blog interessant voor andere mensen in je netwerk? Voel je dan vrij om het te delen. Zij zullen je dankbaar zijn en hun kinderen trouwens ook.
Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
.
Relevante blogs:
*** Zullen we eens stoppen met ‘doen alsof’ ***
*** Geef je eigen jeugdtrauma niet door ***
*** Help ik heb mijn kind verkloot ***
*** Waarom je kind emotioneel begeleiden zo belangrijk is ***
.