Waarom kinderen ons wakker maken

“Mam, ben ik altijd al zo geweest?” Vroeg mijn dochter laatst. Dus ik vroeg: “Wat bedoel je?” Toen zei ze: “Nou gewoon, zo gevoelig”. Ik antwoordde: “Nou nee, dat kan ik niet zeggen. Ik vond je broer altijd gevoeliger dan jou. Want ik kan me nog herinneren als we in een gespannen situatie zaten dat jouw broer dan aan mijn broekspijp hing alsof hij wilde zeggen dat hij naar huis wilde, terwijl jij gewoon jouw schoenen uitdeed en ging spelen”.

Ik sloeg stijl achterover wat ze toen zei: “Mam, als je die en die situatie bedoelt, die kan ik me nog heel goed herinneren. Ik heb dat ook gevoeld alleen wilde ik jullie niet tot last zijn”.

Potverdorie, ze was drie jaar in deze situatie en al die tijd heb ik gedacht dat zij degene was met stalen neuzen.

.

Het opende direct mijn ogen

Want waar mijn zoon liet zien wat ik mocht doen (naar je gevoel luisteren en weggaan uit de situatie), zo deed mijn dochter wat ik altijd heb gedaan (net doen alsof er niets aan de hand is om een ander niet tot last te zijn). Toen dat kwartje viel had ik ook meteen door waarom ik mijn zoon als klein kind blindelings vertrouwde en nooit bang ben geweest dat hij ooit met vreemde mensen mee zou gaan. Terwijl ik daar bij mijn dochter om twijfelde. Nu zag ik in dat mijn zoon zijn gevoel volgde en mijn dochter mij kopieerde, gevoel uitschakelen en niet moeilijk doen.

Tegelijkertijd vroeg ik me af hoe ik zo blind ben geworden en hoe ik in godsnaam heb kunnen geloven dat mijn dochter minder gevoelig zou zijn? Ik weet nu, iedereen wordt met gevoel geboren, alleen maar gevoel. Een soort van dierlijk instinct wat wij mensen intuïtie noemen.

.

Maar wat is dan instinct of intuïtie?

Volgens Wikipedia is instinct (gedragspatroon) een soortspecifiek en aangeboren gedragspatroon, waarbij ervaring of leren geen rol speelt. In de literaire betekenis is een instinct een onbewuste aandrang of een voorvoelen van gebeurtenissen en kan het beschouwd worden als een primitieve (dierlijke) vorm van intuïtie.

.

Over dierlijke intuïtie gesproken

Toen in 2004 in Thailand tamme olifanten, met de toeristen nog op hun rug en zonder enige aanleiding, naar hogergelegen gebieden sprintten, begreep niemand waarom die ‘domme’ beesten zo in paniek waren. Deze actie werd pas begrepen toen later de Tsunami duizenden mensen de zee in had gesleurd. Dus wat dat betreft kunnen wij nog veel leren van dieren, helemaal de dieren die in het wild leven.

Alle mensen hebben ook de mogelijkheid om naar hun intuïtie te luisteren, zo zijn we namelijk geboren. Maar ja, het is ons op jonge leeftijd afgeleerd om dat te vertrouwen, omdat we (vaak) moesten luisteren naar wat de mensen zeiden. Terwijl dieren nooit van hun ouders hebben gehoord dat intuïtie belachelijk, zweverig of onbelangrijk is. Zij hebben geleerd om hier juist gebruik van te maken.

.

Dierlijk instinct is dus iets anders dan zomaar een gevoel.

Dierlijk instinct of intuïtie is meestal iets wat je niet uit kunt leggen, terwijl je een gevoel vaak woorden probeert te geven die vanuit je hoofd zijn ontstaan.

Een voorbeeld:

Veel mensen hoor je zeggen: “nee, ik voel dat diegene het niet goed voorheeft met mij”. Als je deze mensen vraagt waar dat gevoel op gebaseerd is dan leggen ze het uit, wat negen van de tien keer uit eerdere ervaringen komt. Een soort angstgevoel voor herhaling of een blik in iemands ogen die hun aan iemand anders doet herinneren. Of mensen zeggen: “het voelt niet goed”. Terwijl als ik dan vraag wat er niet goed voelt, dat ze dan zeggen: “Ik denk dat ……”. Dan weet je meteen dat dat gevoel niet zuiver is maar dat hun gedachtes spreken.

Een instinct is 100% zuiver en vaak niet uit te leggen. Misschien ken je wel van die situaties waarin jij of iemand anders een keuze heeft gemaakt die vanuit een volwassen oogpunt volslagen krankzinnig was. Diep van binnen weet jij dat ook maar iets in jou zegt dat je dit of dat moet doen terwijl je niet eens weet waarom. Nou…zulke keuzes en gevoelens komen dus van je dierlijke instinct en zijn met ons (geconditioneerde) hoofd niet te beredeneren.

Kinderen zijn een kei om hun intuïtie te volgen en meestal weten ze zelf niet eens waarom ze doen wat ze doen, wat ze zeggen en waar hun keuzes op gebaseerd zijn. Je merkt dat vaak aan bepaalde vriendjes en vriendinnetjes. Dat wij als volwassen niet begrijpen wat ze in die persoon zien. Daarom is het bijvoorbeeld ook niet te verklaren waarom je tweejarige peuter niet bij zijn oom of tante op schoot wil zitten terwijl hij wel bij die wildvreemde collega op schoot kruipt. Dat is niet met je hoofd te verklaren omdat kinderen hun intuïtie volgen.

Kortom: als je niet weet waarom je doet wat je doet maar ergens diep van binnen voelt dat je dat moet doen en niet te verklaren is, dan weet je dat je je intuïtie te pakken hebt.

.

Welke belangrijke stoorzenders kunnen jouw intuïtie in de weg staan?

  1. Weinig zelfvertrouwen
  2. Behoefte aan controle
  3. Te veel denken in plaats van voelen
  4. Vooroordelen, wensen en verwachtingen
  5. Hechten aan vaste patronen
  6. Onvoldoende rust en ruimte om te reflecteren
  7. Slaapgebrek

Zeg eens eerlijk. Wie denk je dat hier het meeste last van heeft? Zijn dat de kinderen of de volwassenen? In mijn optiek de volwassenen.

Waarom?

  1. Omdat wij als kind hebben geleerd ons gevoel af te sluiten waardoor we niet meer konden vertrouwen op onszelf.
  2. Omdat wij geleerd hebben dat we het dan nog enigszins onder controle hebben.
  3. Omdat we daardoor hebben geleerd dat denken makkelijker is dan voelen.
  4. Omdat we veroordeeld zijn vanuit generalisatie.
  5. Omdat vaste patronen ons houvast en veiligheid geven (denken we).
  6. Omdat we geen voorbeeld hebben gehad van de volwassenen om ons heen die reflecteerden.
  7. Omdat we in een vlugge maatschappij leven waar rust niet ingecalculeerd is.

.

En dan nu kinderen

  1. Van nature staan kinderen staan heel dicht bij hun gevoel en vertrouwen hier instinctief op.
  2. Kinderen hebben nog geen behoefte aan controle omdat ze alleen maar bezig zijn met zichzelf.
  3. Kinderen voelen meer dan dat ze denken. Hun manier van denken wordt geconditioneerd door de volwassenen.
  4. Kinderen veroordelen niet, dat leren ze van ons. Ze hebben wel allerlei wensen maar laten deze vervolgens weer los en staan open voor wonderen. Ze verwachten niets.
  5. Kinderen hechten totaal geen belang aan patronen, mits ze helpend zijn.
  6. Ze nemen voldoende rust en zijn zich bewust van zelfreflectie.
  7. Vaak slapen ze van nature goed.

.

Zoals Albert Einstein zei:

“De intuïtieve geest is een heilige gave en de rationele geest is een verachte dienaar. We hebben een maatschappij gecreëerd die de dienaar eert en de gift is vergeten”.

.

Daarom maken kinderen ons ‘wakker’:

.

Want als kinderen op jonge leeftijd wordt geleerd om gevoelig te mogen zijn, dan belanden ze niet in ‘slechte’ relaties of ongezonde en onveilige situaties. Ze voelen dan wanneer ze in een gezonde of ongezonde situatie zitten. En precies datgene is wat ze ons ook toewensen. Mooi toch?

Toen ik dit doorhad en met mijn ontwikkeling bezig was, toen veranderde alles.

Inmiddels hoor ik ooit tussen neus en lippen door bepaalde opmerkingen van mijn kinderen zoals: “Ik weet niet mam, maar soms voel ik gewoon dat ik niet in die situatie of bij die persoon wil zijn en dan weet ik niet waarom”.

Dan denk ik, gelukkig.

Wat een waardevolle inzichten door één simpele vraag van mijn dochter.

.

.

Wil jij (net als ik) anders leren kijken naar kinderen en hun gedrag?

Profiteer dan van 50% korting op mijn online trainingen. 

.

Klik hier voor de Zomeractie.

.

Relevante blogs:

.

 Zullen we eens stoppen met ‘doen alsof’

.

 Waarom je kind emotioneel begeleiden zo belangrijk is

.

 Geef je eigen jeugdtrauma niet door

.

 Kinderen moeten les krijgen in empathie

.

 Als je de signalen van je kind begrijpt

.

 Waarom ontwikkeling zo belangrijk is

.

  • Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.

.

Is dit blog interessant voor andere mensen in je netwerk? Voel je vooral vrij om het te delen.

.