Bevrijdingsdag, de dag waarop het einde van de tweede wereldoorlog wordt gevierd. Heel Nederland staat op 5 mei stil bij de grote waarde van vrijheid, democratie en mensenrechten.
.
Mij doet dit denken aan mijn opa’s en oma’s die de oorlog hebben meegemaakt.
Zulke situaties kunnen wij ons niet voorstellen. Gisteren keek ik nog een programma op tv over de oorlog en hoe deze mensen (al niet van Joodse afkomst) dag in dag uit, jaren lang, een bepaalde onveiligheid en angst hebben gevoeld. Dat moet toch bijna ondraaglijk geweest zijn om daar bewust bij stil te staan. Logisch natuurlijk dat die generatie uit zelfbescherming hun gevoel (in meer of mindere mate) moest uitschakelen om te overleven.
.
Ik denk dan tevens aan mijn ouders die geboren zijn in de oorlog.
Zij hebben dus enigszins de emotionele effecten van hun ouders meegekregen. Zij hebben dus tegen een bepaalde beschermingsmechanisme aangebotst. Geen verwijten, wel feiten. Maar als je nagaat dat jouw opa en oma hun dag voornamelijk doorbrachten met in hun achterhoofd het gevoel van niet veilig te zijn, hoe te overleven met de minimale basisbehoeftes en totaal geen zekerheid, dan kun je op je vingers natellen dat zoiets sporen nalaat aan de volgende generatie (onze ouders).
Tijd om bepaalde interne pijnen te helen was er niet want het (vaak grote) gezin moest door en dat gebeurde dan ook op de automatische piloot.
.
En van daaruit ontstond de generatie waarin jij en ik geboren zijn.
Wij leven in een maatschappij met volop mogelijkheden, zekerheden en veiligheden. Wij hebben kansen om te groeien, te vertrouwen en echte verbondenheid tussen hoofd en hart te creëren. Wij hebben de mogelijkheid om met ontwikkeling en bewustwording bezig te zijn omdat we de tijd hebben, misschien het geld, de middelen, de behoefte en zeker ook omdat wij niet letterlijk hoeven te ‘overleven’.
.
Maar ook wij lopen weer ergens vast.
Ook dat is op zich niet helemaal vreemd. En dan hoor je vaak zo’n millennium-gezegde: ‘volg je gevoel’. Heel bizar dat we niet weten hoe we dat kunnen doen, echt naar ons gevoel, naar ons hart luisteren. Want ook wij hebben enigszins geleerd ons gevoel af te sluiten en te doen wat verstandig is. Gelukkig wel iets minder dan onze ouders en grootouders, maar ergens is ons ook nooit geleerd wat onze gevoelens allemaal doen, zeggen en betekenen.
.
Dan worden wij volwassen en mogen kinderen op de wereld zetten.
Dan is het eigenlijk heel logisch dat wij in deze tijd tegen bepaalde situaties, gevoelens, emoties en het gedrag van onze kinderen aanlopen. De belevingswereld van onze kinderen is namelijk vele malen groter dan die van ons (terwijl die van ons al stukken groter was dan die van onze ouders). En juist deze (nieuwetijds) kinderen gaan ons afpellen en leren voelen. Het is niet voor niets dat je kinderen jou ontzettend raken.
.
De kinderen van nu doen en zeggen dingen die wij nooit gedurfd hebben.
Zij kennen veel minder angsten en belemmeringen, zijn mondiger, durven te staan voor zichzelf en maken vaak keuzes vanuit vertrouwen en gevoel en niet zozeer vanuit wat verstandig is. Vaak doen ze dat op een manier die extreem wordt uitvergroot om ons bewust te maken van wat we doen, wat we niet doen, zouden willen doen en waarom we het niet doen. Zij voelen als geen ander welke emotionele bagage (die ons niet meer dient) en beknellingen die we bij ons dragen, die voortgekomen zijn uit eerdere generaties.
.
Deze nieuwetijdskinderen kunnen zich niet voorstellen dat jij niet je leven leeft zoals jij dat wilt en dat je niet zegt wat je op je hart hebt.
Zij vinden het onvoorstelbaar dat je (nog vaak) vanuit angst reageert, angst voor afwijzing, er niet bij te horen, angst voor wat er kan gebeuren en angst voor geweld (in welke vorm dan ook). Onze kinderen begrijpen niet dat wij ooit mensen of situaties uit de weg gaan uit angst voor machteloosheid, dat we geen nieuwe kansen grijpen uit angst voor teleurstelling, dat we soms niet verliefd durven te worden of ons helemaal te verbinden met iemand uit angst voor afwijzing en pijn. Voor kinderen is het onnatuurlijk om te zien dat we ooit moeilijke gesprekken vermijden uit angst voor ongemak en ons verstoppen achter maskers uit angst dat ons verdriet zichtbaar wordt.
Als je nagaat….als wij ooit verhalen horen (of lezen) hoe onze ouders of grootouders hun jeugd of opvoeding hebben ervaren, dan gaan je nekharen overeind staan. ‘Gevangen’ in giftige relaties waarvan je niet mocht scheiden, ‘gevangen’ zitten in je seksualiteit als deze afweek van het ‘normaal’, ‘gevangen’ in familiegeheimen, conflicten of geweld. Wij kunnen ons dat niet voorstellen. Zo is dat precies voor de kinderen van nu. Zij kunnen en willen zich niet voorstellen hoe het in onze tijd is geweest en wat toen nog heel normaal was.
.
Daarom maken onze kinderen ons bewust om dat stukje niet door te hoeven geven en een nieuw verhaal te creëren, over overvloed, liefde en aandacht.
Dat wij dit (oude) patroon doorbreken en verder groeien dan waar onze (groot)ouders gebleven zijn zodat ook onze kinderen weer verder mogen groeien. Precies waar evolutie voor bedoeld is.
Vrij zijn van je verleden, vrij van angst, vrij van je systeem en verlost van belemmerende overtuigingen, die misschien niet eens van jou waren maar uit gewoonte zijn doorgegeven. DAT is pas echte vrijheid toch?
.
Lieve mensen, laten we vooral de belemmerende patronen doorbreken. Want alles wat je vasthoudt zal vroeg of laat zijn uitweg zal vinden.
.
.
.
Mocht jij nu willen weten wat het gedrag van je kind jou wil zeggen of wat deze (nieuwetijds)kinderen voor ons in petto hebben? Vind je het interessant om te weten hoe vrij en veilig jij eigenlijk bent en wat je onbewust doorgeeft?
Neem dan gerust vrijblijvend contact met me op om de mogelijkheden te bespreken.
.
.
Relevante blogs:
.
Geef je eigen jeugdtrauma niet door
.
Als je de signalen van je kind begrijpt…
.
Je kind emotioneel begeleiden….
.
Waarom ontwikkeling zo belangrijk is….
.
- Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
.
Is dit blog interessant voor andere ouders in je netwerk? Voel je vooral vrij om het delen.
.