.
Zitten we hier laatst aan tafel te eten zegt dochterlief: “Goh…wat ben ik toch blij als het volgende week is, dan zit m’n eindexamen erop”. Dus ik vraag haar of ze er tegenop ziet. Zegt ze: “Nee…ik zie er niet echt tegenop, maar ik besef wel dat 50% van alle informatie die ik nu aan het leren ben, na mijn examen helemaal weg is en ik daar nooit meer iets van nodig heb”. En dan bedoelt ze 50% van alle informatie, dus zo’n 15% per vak. En by the way….dan heb ik het hier over een 16 jarige puber die trouwens heel graag leert. Volgens mij weet ik geen 20% meer van de informatie die ik ooit heb moeten leren voor mijn examens.
.
Lees Meer
.
Afijn…..wat ik dus eigenlijk bedoel te zeggen is dat ik ook heel graag andere dingen op school had willen leren. Dat ik in mijn leven tegen behoorlijk wat dingetjes ben aangelopen en nooit wist hoe ik hiermee om moest gaan. Dingen waarvan ik nog heel mijn leven profijt van zou hebben. Wat dacht je van boosheid, verdriet, verliefdheid, (verlatings)angst, rouw, eenzaam, er niet bijhoren, jaloezie…en ik kan nog wel even doorgaan. Niemand heeft mij ooit verteld hoe ik hiermee moest omgaan. Dus ja….dan besprak je het maar niet of weinig, laat staan dat ik het toonde, ik wist trouwens ook niet hoe.
.
Wat denk je dat er zou gebeuren als wij als ouder of als leerkracht anders met emoties zouden omgaan.
.
Als iets wat er gewoon is…bij iedereen…en er ook gewoon mag zijn. Als je bijvoorbeeld ziet dat een leerling flink boos is en het nodig heeft om te ontladen (wat echt heel belangrijk is…want ja…de gevolgen van ingehouden emoties zijn heel groot). En ook niet onbelangrijk, als de NEE er niet mag zijn, hoe kan de JA dan ruimte krijgen?Zou het daarom heel misschien een idee zijn om tegen de klas te zeggen: “Steek je hand eens op als jij je ook ooit boos voelt” (en dan natuurlijk zelf je hand ook opsteken hè). En dan: “Het is heel normaal om deze emotie te voelen EN het is ook heel normaal dat we daar op een gezonde manier mee omgaan. “Steek je hand op als jullie willen leren hoe je dit doet” (en dan weer zelf je hand opsteken hè). Geloof me, dat willen ze.
Vervolgens zeg je dat die boosheid er mag zijn (en dan is het natuurlijk vanzelfsprekend dat je dit echt meent hè) en geef je verschillende tips hoe je dit kunt ontladen of laat ze zelf iets verzinnen, bijvoorbeeld met een stok tegen een boom aan slaan of wat dan ook, dat is voor elk kind (en volwassene) heel persoonlijk.
.
Wat denk je….zeg eens eerlijk hè….
.
Hoe zouden ze de volgende keer met een emotie omgaan? En dan ben jij de eerste bij wie ze terecht kunnen. Wat een vertrouwen.
Deze belangrijke lessen hebben wij vroeger nooit geleerd….en het mooie….onze kinderen/leerlingen gaan ons nogmaals die emoties leren (h)(er)kennen en accepteren. Dus als jouw kind boosheid, verdriet, een vorm van angst of frustratie bij je omhoog haalt, weet dan dat jouw binnenste dit ooit eerder heeft ervaren maar dat het niet is genezen. Jouw kind wil dat jij hier aandacht aan schenkt. Zodat hij leert hoe hij dat ook het beste kan doen. En ook om ervoor te zorgen dat je niet ziek wordt. Emoties hebben namelijk een grote invloed op onze gezondheid.
.
Alle emoties die we onderdrukken stapelen zich op in ons lichaam en beginnen daar te etteren en dit kan een hoop lichamelijke aandoeningen veroorzaken.
.
Ja, dat lees je goed.
.
Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar die twee van mij hebben echt daadwerkelijk alles bij mij omhoog gehaald. En nu snap ik waarom. Wat een cadeautje hè.
.
.
.
Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
Interesse in het I-boek over spiegelgedrag? Vraag het HIER aan.
.
