17 jaar was ze en moeder belde me met de vraag of ik haar dochter kon helpen.
Pfff….normaal gesproken doe ik dit niet dus ik zei: “Ik kan dat alleen met jouw hulp”. Zo kwam het dat moeder en dochter beide bij mij in proces gingen.
Een heel bijzonder traject met heel veel mooie inzichten.
Dochter stoeide met onzekerheid, niet weten welke richting ze op moest en allerlei emoties.
Systemisch hebben gekeken wat van haar was en welke emoties ze droeg van haar moeder.
Geen verwijten natuurlijk, dit gebeurt overal.
Het ging de goede kant op, tot het moment dat dochter mij app’te met een vraag, ik daar op antwoordde en zij zich schuldig voelde tegenover haar moeder.
.
Nu weet ik als geen ander dat je je als moeder zijnde best wel aan de kant gezet kan voelen als je dochter een ander om hulp vraagt. Eerder schreef ik daar op Facebook dit blog over.
.
Ik kan me daarom heel goed indenken dat ons ego dat niet altijd even prettig vindt, dat je je afgewezen voelt, niet goed genoeg of dat je je schuldig voelt dat je niet aan de behoefte of verwachting van je kind kan voldoen.
Afijn….dochter voelde zich dus schuldig dat ze mij om hulp vroeg.
Toen ik dit gesprek met beide aanging gaf moeder duidelijk aan dat ze daar geen problemen mee had en dat haar dochter ieder ander om hulp kon en mocht vragen.
“En waarom voel ik me dan zo verdrietig?” zei dochter boos en met tranen in haar ogen.
Ik wist niet goed wat ik hiermee moest en dacht dat het haar dingetje was. Dus ik zei: “maar mama geeft toch duidelijk aan dat ze daar geen moeite mee heeft”.
.
Al die maanden was ik twee handen op 1 buik met dit meisje, maar nu was dat anders. Aan de blik in haar ogen merkte ik op dat ik volledig de plank missloeg. Nog nooit had ze op die manier naar me gekeken. Het deed me denken aan mijn eigen dochter met haar eerlijke signalen.
“De verkeerde afslag Rian, nu bijsturen, en snel” zei ik tegen mezelf.
Ik, als Kindertolk, weet dat ik de signalen van het kind serieus moet nemen, en DIT was het moment om het in de praktijk toe te passen. Duidelijker wordt het niet.
.
Gelukkig had ik het snel door en wendde me weer tot moeder. Ik vroeg haar om nu genadeloos eerlijk te zijn wat het met haar deed als dochter een ander om hulp vroeg.
Moeder brak.
“Ja Rian, om eerlijk te zijn vind ik dat moeilijk. Ik zeg wel dat het me niets doet, maar diep van binnen voel ik me er ontzettend verdrietig, schuldig en afgewezen over”.
Het mag er allemaal zijn. En ik begrijp het. “Voel het maar even” zeg ik tegen moeder.
“Het is je innerlijk kind dat zich ooit zo heeft gevoeld”.
Even later wendde moeder zich tot haar dochter en zei: “Meisje, je mag ieder ander bellen als je ergens mee stoeit. En ja, dat vind ik ooit moeilijk en vervelend, maar dat is van mij”.
Dochter kreeg tranen in haar ogen en zei: “nu voel ik pas ècht dat het oké is”.
Tja…..kinderen voelen dus echt wat wij voelen. Je kunt geen masker opzetten, je kunt je gevoelens niet negeren, maskeren of generaliseren. Het wordt toch wel gevoeld.
Wees dus maar gewoon eerlijk. Anders sla je – net als ik – de plank volledig mis.
.
Liefs Rian
.
Stoei jij ook ooit met jouw kind, heb je al van alles geprobeerd en ben je ten einde raad? Neem gerust vrijblijvend CONTACT op om de mogelijkheden te bespreken.
.
- Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
- Interesse in de gratis masterclass Wat een kindertolk voor jou kan betekenen. Klik dan HIER.
- Weten waarom het gedrag van kinderen altijd logisch is? Klik dan HIER.
.
KLIK HIER VOOR MIJN ONLINE TRAININGEN.
.
Leuk als we een connectie op Facebook hebben.
Daar deel ik veel inzichten, ervaringen met mijn kinderen, de lessen die ik van ze leer en natuurlijk regelmatig wat tips en inspiratieblogs, en ja….ook mijn blunders :).
Doe er vooral je voordeel mee.
.
.
.
Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
.
Is dit blog interessant voor andere mensen in je netwerk? Voel je dan vrij om het te delen. Zij zullen je enorm dankbaar zijn en hun kinderen trouwens ook. 🙂