.
Ik heb even getwijfeld om me aan dit onderwerp te wagen. Toch doe ik het. Puur om het feit dat dit onderwerp niet meer weg te denken is in de maatschappij, bij kinderen, volwassenen, op het werk en op scholen.
.
Tja, pesten, plagen, geintje, ‘was zo niet bedoeld’. Waaraan merk je de verschillen?
.
Ik schreef een blog op facebook waarin ik vertelde dat mijn zoon regelmatig de telefoon van zijn vader en zus afpakte. Dit deed hij omdat ze beiden snel op de kast zitten. Toen ik hem vroeg waarom hij de mijne niet pakte, zei hij: “Daar is niets aan mam, dat doet jou niets”.
En hiermee sloeg hij de spijker op de kop.
.
Waarom vertel ik dit?
Zolang bepaald gedrag je nog raakt, lijkt het net alsof je omgeving dat ‘ruikt’. En sommigen zullen je daar keer op keer op triggeren.
Pijnlijk? Zeer zeker. Confronterend? Volledig.
En nee, dit is allesbehalve leuk.
In het geval van mijn zoon was het duidelijk niet verkeerd bedoeld. Want je merkt, voelt en ziet wanneer iemand je daadwerkelijk pest, een geintje met je uithaalt, wat plaagt of een grapje maakt.
.
Allereerst is het natuurlijk belangrijk te ontdekken wat er geraakt wordt. Dit is echt een hele belangrijke. Als je namelijk als ouder (of docent) zelf een pestverleden hebt of je alleen en onbegrepen hebt gevoeld, dan staan je voelsprieten op scherp bij dergelijke situaties. Elke keer als er een geintje wordt gemaakt, je kind bijvoorbeeld niet wordt uitgenodigd voor dat feestje, iemand om je lacht of wat dan ook, dan zul je opnieuw herinnerd worden aan je eigen pijn. Daar kan de ander niets aan veranderen. Hoe vervelend dan ook. Uiteraard wil dat niet zeggen dat we er geen rekening mee kunnen houden, mits de ander van je verleden weet.
.
Waarom is dit zo belangrijk?
Als je namelijk zelf te maken hebt gehad met pesten, kan het zijn dat je onbewust een aantal patronen doorgeeft aan je kind. Je ziet dan als het ware dat de geschiedenis zich herhaalt. Terwijl je zo hard je best doet om dat te voorkomen. Ook is het zo dat je als ouder (misschien te vaak of te snel) ingrijpt bij je kind en je kind hiermee zijn kracht ontneemt om zelf dingen op te lossen.
.
Welke patronen kunnen worden doorgegeven:
Nr 1 is dat veel ouders onbewust hun kind ‘pesten’. Uiteraard niet op dezelfde manier als kinderen onderling maar wel dat ze de grenzen van het kind niet respecteren. Dus als je ouders hoort zeggen dat ze hun kind willen leren ‘stop=stop’, dan heeft dat geen woorden nodig. Respecteer de ‘stop=stop’ van je kind en geef het goede voorbeeld hierin om dat zelf ook te doen. That’s it.
.
Nr 2 kan zijn dat jouw pijn van het pestverleden zo’n indruk heeft gemaakt (en nog), waardoor jij je kind opvoedt met de woorden of gedachten, ‘ik weet hoe pijnlijk dat is, en zo ga jij niet worden’. Waarmee je eigenlijk het lieve meisjes/jongetjes syndroom ontwikkeld en deze kinderen moeite hebben met boosheid, omdat zij die boosheid niet mogen laten zien (is te pijnlijk voor de ouder). Deze kinderen krijgen het moeilijk met ‘de pesters’.
.
Nr 3 kan zijn dat je het tegenovergestelde doet. Daarmee bedoel ik dat je idem dito vanuit je eigen pijn jouw kind opvoedt met de woorden of gedachten, ‘ik ga er alles aan doen dat jou dat nooit overkomt’. Met als gevolg dat deze kinderen onbewust de boodschap krijgen heel hard te moeten zijn omdat de wereld geen veilige plek is (juist omdat de ouder dat zo heeft ervaren). Deze kinderen ‘slaan’ makkelijk van zich af en kunnen zich gaan ontwikkelen tot pesters.
.
Ten tweede zie of hoor ik pesten vaak terug met ongelijke partijen. Daarmee bedoel ik dat de pester groter is, fysiek sterker is, ouder is, twee tegen één of meerdere tegen één. Bij volwassenen is dat vaak met machtsmisbruik, dus manager tegen werknemer.
In deze gevallen spreek je al duidelijk over ongelijke partijen waarbij de ander(en) altijd sterker staat.
Deze situaties vragen om versterking en ingrijpen. Punt.
.
Ten derde is er ook een duidelijk verschil tussen pestgedrag en plagen. Dit merk je ook terug aan de reactie van de omgeving.
Bij volwassenen: Als anderen jouw gevoelige reactie overdreven vinden, dan mag je er – in 9 vd 10 gevallen – vanuit gaan dat jouw innerlijke gekwetste kind geraakt is. Als anderen – net als jij – het gedrag of de woorden van de ander onacceptabel en niet grappig vinden, dan mag de ander er dus vanuit gaan dat ie waarschijnlijk te ver is gegaan. Om welk onderwerp het dan ook gaat.
Bij kinderen: als kinderen te gevoelig reageren op bepaalde grapjes of plagerijen (van leeftijdsgenootjes) dan mag je ervanuit gaan (mits jij geen pestverleden hebt) dat er iets onder zit. Waarschijnlijk zijn ze eerder gepest geweest (en hebben ze het niet verteld), voelen ze zich emotioneel alleen, niet sterk genoeg, snel afgewezen, zijn hun grenzen als jong kind niet gerespecteerd geweest of zijn het pubers die nu eenmaal stoeien met hun onzekerheid (wat vaak vanzelf weer overwaait).
.
Ik heb eens in een schoenenwinkel gestaan en moest zo lachen dat de verkoper een strikje om had en vertelde dit aan mijn moeder. De verkoper was allang uit zicht. Mijn dochter vond mijn humor ongepast en stoorde zich daaraan. Ik begreep niet waarom. Later bleek dat zij zich ook wel eens belachelijk heeft gevoeld met bepaalde bedrijfskleding. Dus mijn gelach triggerde haar en voor haar voelde het alsof ik haar uitlachte.
.
Ten vierde zijn er natuurlijk altijd kinderen (en ook volwassenen) die een bepaalde sarcastische ondertoon in hun grapje hebben. Dat merk je. Dat zie je. En elk celletje in je lijf voelt dat. En vaak ben jij niet de enige die dit ziet of voelt. Het zijn vaak kinderen (maar ook volwassenen) die reageren vanuit een overlevingsstrategie en exact hetzelfde gedrag vertonen als ooit bij hen is gedaan (toen zij zich niet konden verdedigen). Daarom zeg ik altijd, pesters en de gepeste hebben meer gemeen dan wij denken.
.
Ten vijfde, ken jij van die mensen die regelmatig zeggen: “Was maar een grapje”. Jij vervolgens om je heen kijkt en ontdekt dat niemand lacht. Zo grappig bleek het dus niet te zijn.
Dit zijn vaak de mensen die anderen met ‘gelijke munt’ willen terugbetalen. De ondertoon in hun reactie komt voort uit boosheid en onmacht.
Als er bijvoorbeeld iemand een geintje met jou uithaalt door water in jouw wijn te doen, jij laat je niet kennen en lacht (als een boer met kiespijn). Vervolgens pak je ‘de dader’ terug door afwasmiddel in zijn koffie te doen, dan ga je dus duidelijk te ver. Want dat is gevaarlijk en dat zijn geen geintjes.
.
Lieve mensen, ik moet eerlijk bekennen dat ik regelmatig mijn kinderen voor de gek houd en geintjes met ze uithaal. Zij ook bij mij en met elkaar. Dat zorgt voor veel hilarische momenten, leuke gesprekken op verjaardagen en natuurlijk ook leuke blogs.
Ook vind ik het leuk om vriendinnen voor de gek te houden en ja, meestal dezelfde (sorry vriendin :)). Maar als ik ooit twijfel of ik te ver ga of ik zie aan het gedrag van de ander dat het niet meer leuk is, dan stop ik.
.
Kortom: de manier hoe jij omgaat met pesten, plagerijen of geintjes, bepaalt in hele grote mate hoe jouw kind hiermee omgaat. Respecteer hun grenzen als ze nog klein zijn, dan zullen jouw kinderen andermans grenzen ook respecteren als ze groot zijn.
.
En heel belangrijk is, als het twee gelijke partijen zijn, spreek dan nooit over dader of slachtoffer. Want zonder dat je het beseft, maak je de ander kleiner dan hij is. En dan zijn we nog verder van huis. De pesters ‘ruiken’ dat namelijk.
.
Grijp in wanneer het uit de hand loopt, bij ongelijke partijen, machtsmisbruik en overduidelijk en herhaaldelijk pestgedrag.
Wacht met ingrijpen als jouw verhaal er nog tussenzit. Want dan heeft de situatie wellicht een andere aanpak nodig.
.
Plagen en grapjes zijn leuk zolang ze niet uit de hand lopen. Laten we ook dat vooral niet vergeten.
.
Liefs Rian
.
Stoei jij ook ooit met (de emoties of gedrag van) jouw kind, heb je al van alles geprobeerd en ben je ten einde raad? Neem gerust vrijblijvend CONTACT op om de mogelijkheden te bespreken.
.
- Af en toe een inspirerende blog in je e-mailbox ontvangen? Dat kan, klik HIER.
- Interesse in de gratis masterclass Wat een kindertolk voor jou kan betekenen. Klik dan HIER.
- Weten waarom het gedrag van kinderen altijd logisch is? Klik dan HIER.
.
KLIK HIER VOOR MIJN ANDERE ONLINE TRAININGEN.
.
Leuk als we een connectie op Facebook hebben.
Daar deel ik veel inzichten, ervaringen met mijn kinderen, de lessen die ik van ze leer en natuurlijk regelmatig wat tips en inspiratieblogs, en ja….ook mijn blunders :).
Doe er vooral je voordeel mee.
.
.
Is dit blog interessant voor andere mensen in je netwerk? Voel je dan vrij om het te delen. Zij zullen je enorm dankbaar zijn en hun kinderen trouwens ook.
.